۰.امام عليه السلام :تو ، چون با حواس پنجگانه نمى توانى خدا را درك كنى ، وجود او را انكار مى كنى؛ ولى من ، چون با حواس پنجگانه نمى توانم خدا را درك كنم ، به وجود او اعتراف مى نمايم .

طبيب : چه طور؟

۰.امام عليه السلام :براى اين كه چيزى كه با حواس پنجگانه قابل درك باشد (مانند : اجسام ، رنگ ها و صداها) تغييرپذير و از بين رفتنى است و امكان ندارد كه آفريدگار نيز مانند آفريده ، قابل دگرگونى و زوال باشد .

طبيب : اين ، حرفى است؛ ولى وجود خدا نمى شود؛ چون من معتقدم كه تنها راه شناخت ، حس است و بدون حس ، امكان ندارد عقلْ چيزى را درك كند!

۰.امام عليه السلام :عين ايرادى كه به من دارى ، به خودت نيز وارد است؛ چون مى گويى هر چيزى را كه حس درك نكند ، وجود ندارد .

طبيب : چه طور؟ نفهميدم!

۰.امام عليه السلام :به من ايراد گرفتى كه ادّعاى من به وجود خدا بدون دليل است . اين ايراد ، به تو هم وارد است؛ زيرا دليلى بر نبودن خدا ندارى .
بر فرض كه عقيده تو درست باشد (يعنى هر چيزى كه حس آن را درك نكند ، وجود ندارد) ، مگر تو سراسر جهان را جستجو كرده اى و خدا را نيافته اى كه مى گويى چون او را احساس نمى كنم ، وجود ندارد؟

كند. بنابراين ، عقل شما يا به وسيله چشم ، خدا را ديده يا به وسيله گوش ، آوازش را شنيده و يا به وسيله حواس ديگر ، او را درك كرده است .

۰.امام عليه السلام :پيش از اين كه وارد بحث شويم ، يك سوال از تو مى كنم . تو منكِر خدا هستى و من معترف به وجود او. ناچار ، يكى از ما راست مى گويد و ديگرى دروغ . آيا فرض ديگرى هم هست؟

طبيب : نه .

۰.امام عليه السلام :اگر در واقع ، عقيده تو درست باشد ، آيا من خطرى در پيش دارم؟

طبيب : نه .

۰.امام عليه السلام :اگر در واقع ، عقيده من درست باشد آيا اين طور نيست كه من قطعا هيچ خطرى در پيش ندارم و [ اين تويى كه ]با انكار خدا ، هلاكت و بدبختى گريبانگيرت شده است؟

طبيب : چرا .

۰.امام عليه السلام :بنابراين ، كدام يك از ما دورانديش تر و به نجات نزديك تريم؟

طبيب : تو؛ ولى عقيده تو به وجود خدا بر اساس ادّعا و ترديد است ، به خلاف عقيده من به نبودن خدا كه بر علم و يقين ، استوار است؛ زيرا هر چيزى كه با حواس پنجگانه قابل درك نباشد ، وجود ندارد و خدا با هيچ يك از اين حواس ، قابل درك نيست .