كنيه محمد بن ابى عمير«ابو احمد» و نام پدرش «زياد بن عيسى» است، ليكن بيش تر از وى به همراه كنيه پدرش «محمد بن ابى عمير» و گاه به طور خلاصه «ابن ابى عمير» ياد مى شود.
از سلسله نسب او چنين بر مى آيد كه جدش «عيسى » اوّلين كسى از اجداد او بوده كه به اسلام گرويده است. بنابر ظاهر گفته شيخ طوسى، پدر محمد بن ابى عمير از موالى مُهَلَّب بن ابى صُفْره، از طايفه ازد بوده است. ۱
مهلّب بن ابى صفره از امراى عبدالملك بن مروان اموى بود. وى در سال (۷۴ق.) براى سركوب مخالفان خليفه، به منطقه كرمان رفت و پس از آن از طرف عبدالملك والى خراسان گرديد. او هم چنان بر اين مقام بود تا اين كه در سال (۸۲ق.) درگذشت. پسران او، يزيد و مفضل نيز از نزديكان دستگاه خلافت اموى بودند و پس از مرگ پدر، هر دو مدتى حكم ران خراسان بودند. ۲
اگر مولا بودن ابن ابى عمير را«ولاء عتق» بدانيم، از آن جا كه مولا بودن او را به مهلّب بن ابى صفره ازدى (م.۸۲ق.) نسبت مى دهند، احتمالاً اين امر در زمان جدّ ابن ابى عمير(دو نسل قبل از او) صورت گرفته و از آن پس، پدر او و خودش از موالى مهلّب ازدى شناخته شده اند