المستجاد من كتاب الارشاد

المنسوب لفخر الامامية، جمال الدين الحسن بن يوسف العلامة الحلّى (647 و726)، تحقيق: محمود البدرى. چاپ اوّل: قم، مؤسسة المعارف الاسلاميّة، 1417ق.) 366ص.
اين اثر در اوايل نيمه دوم قرن هفتم هجرى نوشته شده و مشتمل بر دوازده باب و هر باب دربردارنده چند فصل است.
در اين كتاب مختصرى از تاريخ دوازده امام ـ عليهم السلام ـ ياد شده كه متضمن نص بر امامت، تاريخ ولادت، تاريخ شهادت، مختصرى از فضايل و مناقب، نام فرزندان امامان(ع)، درباره حضرت أميرالمؤمنين وامام حسن و امام حسين ـ عليهم السلام ـ و امام زمان(عج) بيشتر بحث نموده است. پايان بخش كتاب دوازده فهرست به اين شرح است: الآيات، الاحاديث، الاعلام، الاماكن، الفرق، الابيات الشعرية، الملابس، الحيوانات، الاسلحه، الوقايع، مصادر التحقيق والموضوعات.

منع تدوين الحديث

السيد على الشهرستانى(چاپ اوّل: قم، مؤسسة الامام على(ع)، 1418ق.) 535ص.
نوشتن حديث رسول اللّه(ص) پس از رحلت آن بزرگوار متوقف گشت و تازمان خلافت عمر بن عبدالعزيز ادامه داشت.
نويسنده، در اين كتاب بحثى گسترده و وافى. درباره اسباب و علل منع و پى آمدهاى آن ارائه كرده است و نظريات علماى اهل سنت وشيعه را در اين زمينه نقل و تحليل كرده است.