اما حضرت ختمىمآب صلىاللهعليهوآله مقرر فرموده بودند در مجلسى كه وارد مىشوند براى آن جناب كسى برنخيزد چنانكه در كتاب « فضائل السّادات » منقول است : « إنَّهُ صلىاللهعليهوآلهيَكْرَهُ أنْ يُقامَ لَهُ وَكانَ إذا قَدِمَ لا يَقُومُونَ لِعِلْمِهِمْ بِكَراهَتِه ذلِكَ وَاذا فارَقَهُمْ قامُوا حَتّى يَدْخُلَ مَنْزِلَهُ لِما يَلْزِمَهُمْ مِنْ تَعْظيمِه »۱ .
پس از اين حديث معلوم مىشود زمانى كه آن جناب از مجلسى برمىخاست آنگاه اصحاب تبعيّت كرده برمىخاستند و تعظيم ايشان براى رسول صلىاللهعليهوآله زمان قيام و حركت از آن مجلس بوده ، و هر آنكه منصف است مىداند در اين زمان اين نحو تواضع محنتى عظيم شده است از براى اهل قيد بلكه موجب فتنهها و فسادها گرديده است ، واللّه دوستى به اين نحو تواضع ناشى از حبّ جاه و نخوت و اظهار شأنى است و ميل به منيّت مىشود ، پس افعال سيّد انبياء صلىاللهعليهوآله براى امّت مرحومه خود ، ناصح مشفق است بايد به مفاد « كَانَ لَكُمْ فِى رَسُولِ اللّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ »۲ به قدر مقدور تأسّى نمود و غافل نشد و اين گونه امراض را معالجه نمود .
در تعظيم مؤمن است
بلى ، مرحوم شهيد طاب ثراه در « قواعد » ۳ فرموده است : « يَجُوزُ تَعظيمُ المُؤمِن بِما جَرَتْ بِهِ عادَةُ الزَّمانِ وَإنْ لَمْ يَكُنْ مَنْقُولٌ عَنِ السَّلَفِ لِدِلالَةِ العُمُوماتِ عَلَيْهِ ، قالَ اللّه تَعالى« وَمَن يُعَظِّمْ حُرُمَاتِ اللّهَ فَهُوَ خَيْرٌ لَّهُ عِندَ رَبِّهِ »۴» .
پس تواضع مؤمن از اين بيان بر حسب عادت معموله در نزد اهل هر زمان لازم است ، و بنا به مفاد آيه كريمه تعظيم شعائر و حرمات اللّه است .
