و افزاع قيامت ندارى .

در حديث ابا سيّار و خمس دادن به حضرت صادق عليه‏السلام

و در كتاب مسطور ^۱ مرويست : مسمع بن عبدالملك كه مكنّى به أبى سيّار است خدمت حضرت صادق عليه‏السلام شرفياب شد و عرض كرد : بواسطه غوص در دريا و توليت آن چهار صد هزار درهم به من رسيد ، هشتاد هزار درهم خمس آن را آوردم و كراهت دارم آن را نگاهدارم ، و آن حقّ شماست كه خداوند در اموال ما قرار داده است . فرمود : « اى ابا سيّار ! كلّ زمين از ماست و هر چه بيرون از آن نيز از ماست » . عرض كرد : اگر اذن مى‏دهيد تمام آن مال حاضر است خدمت شما بياورم . فرمود : « اى ابا سيّار ! تمام آنرا بر تو حلال كرديم و مباح نموديم ، و هر چيزى در دست شيعيان ماست بر ايشان حلال است تا زمانى كه قائم ما قيام نمايد ، پس به جهت مردم مستمرى قرار مى‏دهد » .
وعجب است كه امام آنچه براى اوست و حقيقةً از ايشان بپاست به خمس آن در چند چيز قانعند ، كسانى كه خودشان را از ايشان مى‏دانند و مى‏خوانند با تمكّن راضى شده‏اند اولاد و احفاد وى را برهنه و گرسنه و پريشان ببينند و رحم ننمايند و حقوق هر يك را اداء نكنند .

خصيصه تاسعه : در اينكه سادات در هر طبقه‏اى از طبقات‏اند اولاد رسول اكرم‏اند صلى‏الله‏عليه‏و‏آله

و نسب شريف آن بزرگوار منقطع نمى‏شود و آنها از اين نسبت هر قدر دور باشند نزديك‏اند .
پس بنابر حديث مشهور « كُلُّ سَبَبٍ وَنَسَبٍ مُنْقَطِعٌ يَوْمَ القِيامَةِ إلاّ سَبَبى وَنَسَبى »^۲ معلوم

و در حديث ديگر فرمودند : « اين فقره براى شيعه ماست از شاهد و غايب ، حىّ و ميّت و هر آنچه از ايشان متولّد مى‏شود تا روز قيامت ، امّا بر سائرين حلال نكرده‏ايم و عهد و ميثاق و ذمّه در نزد ما ندارند » ^۱ .
وأيضاً مرويست : حضرت امير عليه‏السلام فرمودند به فاطمه زهراء عليهاالسلام : نصيب خودت را از فى‏ء حلال كن از براى شيعيان ما تا آنكه طيب الولاده شوند » آنگاه حضرت صادق عليه‏السلامفرمودند : « إنّا أحلَلْنا اُمِّهاتِ شيعتنا لاِبائِهِمْ لِيَطيبُوا »^۲ .
پس از اين چند خبر مسلمانان از امّت حضرت خير البشر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بدانند : ندادن حقوق امام عليه‏السلام و ذريّه طاهره و خوردن آن جزئيّاً وكليّاً باعث خلل در نطفه‏هاى اولاد مى‏شود ، و بر حسب واقع اولادشان از روى زنا متولد مى‏گردند .
اما راه اباحه در صورتى كه شيعه است و تصرّف در آن در اين زمان اگر چه قليل باشد با نائب مناب آن بزرگوار ، مجتهد اعلم است ، يعنى اذن و اباحه و تصرّف و تجويز و امر در وجوه معاشيّه از جانب ايشان شرط است ، و چه قدر اين فقره آسان است و هر آنكه شيعه است سهم و حصّه و حقّ امام عليه‏السلام را با وجود مجتهد ورع ثقه امين و فقراء از سادات و بنى فاطمه نگاه نمى‏دارد و نمى‏خورد ، و چه قدر عقوبت دارد خورند ^۳ مال يتيم كه به نصّ آيه كريمه خورنده آن آتش خواهد خورد ، سيّما آن يتيم از فرزندان فاطمه عليهاالسلامباشد با كمال برهنگى و گرسنگى و پريشانى ، حقّ واجب او در نزد تو باشد و بدانى و ندهى ، آيا مادر اين طفل يتيم در روز قيامت كه شفاعت به دست اوست با تو چه مى‏كند ؟ ! خصوص با آن يتيم ايتام ديگر و مساكين و ابناء السّبيل از اين زمره جليله ضمّ شوند ، و در عرض اكبر با تو مخاصمه نمايند و براى تو همان هنگامه و فزع و طلب كفايت است ، احتياج به اهوال