185
روح و ريحان ج1

فَكَأنَّما زارَهُما » 1 .
سى و پنجم : قبور اولاد و ذريّه نبويّه صلى‏الله‏عليه‏و‏آله عموماً بقعه‏هاى بهشت است .
سى و ششم : شفاعت حضرت رسول صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرداى قيامت اوّل براى ذريّه طاهره است
بعد الأقرب فالأقرب ، بعد از آن انصار و اهل يمن از تابعين و مؤمنين ، بعد از آن عرب ، بعد از آن عجم ، و اين حديث شفاعت را در اول مرتبه شفاعت به ايشان مى‏رساند .
سى و هفتم : بنا بر قول مشهور گوشت بدن هاشمى بر درّنده‏ها حرام است .
سى و هشتم : در دوست سادات بيست خصله است ، ده خصله در دنيا و ده خصله در آخرت : امّا در دنيا : زهد است ، و حرص بر علم ، و ورع در دين ، و رغبت در عبادت ، و توبه قبل از مردن ، و نشاط و سرور در نماز شب ، و قيام در آن ، و يأس از آنچه در دستهاى مردمان است ، و حفظ در امر و نهى الهى ، و بغض دنيا ، و سخا .
امّا آنچه در آخرت است : حساب او كشيده نمى‏شود ، ميزان براى او منصوب مى‏شود ، كتاب او به دست راست او داده مى‏شود ، و برات آزادى از آتش به او مى‏دهند ، و صورتش سفيد و نورانى مى‏گردد ، و از حلّه‏هاى بهشت به وى مى‏پوشانند ، و شفاعت صد نفر از اهل بيت خود را مى‏كند ، و خداوند نظر رحمت به او مى‏نمايد ، و تاجى از تاجهاى بهشت بر سر او مى‏گذارند ، و حضرت رسول صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمودند : « طوبى لِمُحِبّى وُلْدى وَعِتْرَتى وَأهْلِ بَيْتى » .
سى و نهم : كراهت مخالطه زياد با سادات است كما فى « جامع الأخبار » قال الصادق عليه‏السلام : « لا تُخالِطَنَّ أحَداً مِنَ العَلَويّينَ فَإنَّكَ إنْ خالَطْتَهُمْ مَقَّتَّ الجَميعَ ولِكنْ أحِبَّهُمْ لِقَلْبِكَ وَلْيَكُنْ مَحَبَّتُكَ مِنْ بَعيد » . يعنى : خلطه بسيار شايد باعث كدورت و ملالت شود ، و آن باعث انزجار و نفرت گردد ، و آن باعث خشم رسول اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله است .
پس به عبارت معروف دورى و دوستى خوش است با محبت ثابته قلبيّه اگر چه اين فقره در اغلب موارد جارى است .

1.بشارة المصطفى : ۱۳۷ ، مستدرك الوسائل ۱۰/۱۸۲ ـ ۱۸۳ ح ۱۱۷۹۹ ، بحار الانوار ۴۳/۵۸ .


روح و ريحان ج1
184

وَأزْواجُنا خَلْفَ ذُرّياتِنا ، وَأشْياعُنا عَنْ اَيْمانِنا وَشَمائِلِنا » 1 .
بيست و پنجم : اختصاص جامه سبز است به اين سلسله چنانكه جامه سياه كه لباس
دوزخيان است براى امويّه و بنى عباس .
بيست و ششم : خواستن دو علويّه از فرزندان فاطمه زهراء عليهاالسلام براى رنجش خاطر آن مخدّره مستوره به نحوى كه مذكور شد .
بيست و هفتم : اختصاص لقب سيادت به ايشان كه موجب بزرگوارى و آقائى و علوّ شأنشان است بر ديگران .
بيست و هشتم : قيام از براى سادات و لزوم تعظيم ايشان .
بيست و نهم : جواز بوسيدن دست ايشان براى اين نسبت عظيمه .
سى‏ام : بقاء اين سلسله تا قيام قيامت و عدم انقطاع ايشان .
سى و يكم : تحسين تصدير از براى سادات و تقدّمشان در امور كليه .
سى و دوّم :اختصاص شفاعت حضرت رسول صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در روز قيامت به كسانى كه به ذريّه فاطمه عليهاالسلام به هر قسم اعانت كرده‏اند چنانكه گذشت « فَرَحِمَ اللّه‏ُ امْرءً يَنْظُرُ إلَيْهِمْ بِعَيْنِ العِنايَةِ » .
سى و سوّم : در كتاب « كافى » 2 است : در بهشت نهريست كه اسم جعفر است ، در دست راست آن دُرّ سفيدى است كه در او هزار قصر است و در هر قصرى هزار قصر است از محمّد و آل محمّد عليهم‏السلام ، و در دست چپ آن درّ زردى است كه در آن هزار قصر است ، در هر قصرى هزار قصر است از براى ابراهيم و آل ابراهيم ، و آل ابراهيم نيز آل محمّداند صلى‏الله‏عليه‏و‏آله .
و اين حديث را خوارزمى كه از علماء سنّت است در « مناقب » ذكر كرده است .
سى و چهارم : زيارت ذريّه ايشان زيارت ايشان است ، فى الحديث : « مَنْ زارَ ذُرِّيَّتَهُما

1.ينابيع المودة ۲/۱۷۸ ح ۵۱۱ به نقل از احمد بن حنبل در كتاب المناقب .

2.كافى ۸/۱۵۲ ح ۱۳۸ ، بحار الانوار ۸/۱۶۱ ح ۹۹ منازل الآخرة : ۳۰۲ .

  • نام منبع :
    روح و ريحان ج1
    سایر پدیدآورندگان :
    حسيني اشكوري، سيد صادق
    تعداد جلد :
    5
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 166542
صفحه از 433
پرینت  ارسال به