« مناقب » ¹ بنويسم : قال مروانُ : أما أنَّ فيكُمْ يا بَنى هاشِم خِصْلَةً قالَ : « وَما هىَ ؟ » قال : الغُلْمَةُ ، قال : « أجَلْ نُزِعَتْ مِنْ نِسائنا وَوُضِعَتْ فى رِجالِنا وَنُزِعَتِ الغُلْمَةُ مِنْ رجالِكُمْ وَوُضِعَتْ فى نِسائِكُمْ فَما قامَ لأمويَّةٍ الاّ هاشِمىٌّ » .
چهل و پنجم : عمر بن الخطاب گفت : حضرت رسول صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمودند : « هر سبب و نسبى منقطع مى‏شود روز قيامت مگر سبب و نسب من » .
و مضمون روايت به نحو ديگرى گذشت .
چهل و ششم : در محضرى كه مناقب اين فرقه مذكور است ملائكه آسمانها مشرّف مى‏شوند و طلب مغفرت مى‏نمايند و بالهاى خودشان را مى‏سايند به پشتهاى ايشان ، از تمام گناهان پاك مى‏شوند .
چهل و هفتم : در كتاب « تهذيب الأحكام » ² مرويست : حضرت رسول صلى‏الله‏عليه‏و‏آله چون مطلع مى‏شد فوت يكى از سادات و بنى هاشم را آنچه مخصوصاً براى آن سيّد هاشمى مى‏كرد براى احدى نمى‏كرد ، بعد از نماز گزاردن و دفن كردن و آب بر قبر آن سيّد هاشمى پاشيدن تشريف مى‏آورد و دست مباركش را به طريقى وارد قبر مى‏كرد ، هر غريب و مسافر كه از سفر مى‏آمد و آن قبر جديد را مى‏ديد اثر كفّ رسول اللّه‏ صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهرا مى‏شناخت و مى‏دانست سيّد هاشمى وفات كرده است .
چهل و هشتم : منع كردن أئمّه طاهرين عليهم‏السلام مردم را در مذمّت كردن دعات و ساداتى كه خروج كرده‏اند ، و سائرين كه فاعلين اعمال رذيله‏اند .
چهل و نهم : در كتاب « عيون اخبار الرضا » ³ مرويست كه : حضرت موسى بن جعفر عليهماالسلامفرمودند : « نظر كردن به ذريّه ما عبادت است » يكى از اصحاب عرض كرد : مراد از ذريّه أئمّه طاهرين‏اند ؟ فرمودند : « مراد من تمام ذريّه است « ما لَمْ يُفارِقُوا مِنْهاجَهُ

چهلم : بايد عترت رسول اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از عترت مؤمن ، و اهل بيت آن جناب صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهاز اهل بيت مؤمن ، مانند جانش از جان آن بزرگوار عزيزتر و محبوبتر باشد ، و بر طبق مراد از كتاب « علل الشرايع » مرحوم صدوق و « أعلام الورى » كه از مرحوم شيخ طبرسى است از حضرت نبوى صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهمرويست ، بلكه فرمودند : « مؤمن نيست هر كه ذريّه مرا بهتر از ذريّه خود نداند » .
چهل ويكم : ابن حجر در « صواعق » نوشته است كه : حضرت رسول صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهفرمودند : « هر يك از اهل بيت من ايمان به خدا بياورد و اقرار به تبليغ رسالت من نمايد خداوند وعده داده است او را عذاب نكند » ^۱ .
و در بعضى از كتب مناقب شيعه اين فقره ديده شد .
چهل و دوّم :فرداى قيامت تمام مردمان به اسمهاى مادرانشان خوانده مى‏شوند مگر اميرمؤمنان عليه‏السلام و ذريّه آن بزرگوار كه به نامهاى پدران و صحّت ولادت و نسب خوانده مى‏شوند .
چهل و سوّم : ابن عبّاس فرمود : « خداوند منّان به اولاد عبد المطّلب هفت چيز داده است : صباحت و فصاحت و سماحت و شجاعت و حلم و علم و دوستى زنها » ^۲ .
و ظاهر اين بيان عموم دارد بين سادات ، كمال آن در ائمّه طاهرين عليهم‏السلام بود .
چهل و چهارم : معاوية بن أبى سفيان گفت به عقيل بن أبى طالب : إنَّ فيكم لَشَبَقاً يا بَنى هاشمِ . يعنى : در شما بنى هاشم شهوت است . فرمودند : « هو مِنّا فِى الرّجالِ وَمِنْكُمْ فِى النِّساءِ »^۳ يعنى : راست است شهوت ما بنى هاشم در مردان است و از بنى اميّه در زنان .
نظير اين فقره كلام حضرت امام حسن عليه‏السلام است به مروان ، خوب است عبارت آن را از