و معيّه اسم مادر عبدالعظيم مذكور است و از انصار بود ، و اين بزرگوار حسنى است و ابوالقاسم على بن معيّة از اولاد عبدالعظيم است ، و او را دو پسر است : يكى ابوطاهر الحسن ، و يكى ابوعبداللّه‏ الحسين خطيب . و ابو طاهر در كوفه بود بنوالمحتسب و بنو المنازل‏اند ، از وى و از نسل ابو عبداللّه‏ الحسين خطيب در كوفه و رى عقب بسيار بماند و حالاتشان مبسوط است و كتابى ديگر مى‏خواهد .
دوّم : ابو العزّ عبدالعظيم بن حسن بن على بن طاهر است كه به چند فاصله نسب را به قاسم بن حسن بن زيد بن حسن عليه‏السلام مى‏رساند ، و وى وارد به اصفهان شد ، و اعقاب او در اصفهان و همدان بسيار است ، و اين بزرگوار نيز حسنى است .
سوّم : عبدالعظيم بن على شديد بن حسن امير بن زيد بن حسن بن على بن ابى طالب عليه‏السلاماست كه عمّ اكرم حضرت عبدالعظيم ، و سابقاً اشاره نمودم كه ابو نصر بخارى و ابو الحسن عمرى گفته‏اند : على شديد پسرى موسوم به عبدالعظيم داشت و از دنيا رحلت كرد و او را عقبى نماند ، بلكه عقب از حضرت عبدالعظيم بن عبداللّه‏ قافة بن على شديد است ، و اين سه تن غير مشهورند ، اگر چه عبدالعظيم بن على شديد به واسطه نزديكتر است به حضرت امام حسن عليه‏السلام ليكن مناط همان است كه در اين بزرگوار ظاهر گرديد ، و هو عبدُالعَظيم وَاَعظَمُ مِن كُلِّ عَظيمَ وَاَكْرَمُ مِن كُلِّ كَريمٍ وَاَحلَمُ مِن كُلِّ حَليم ، مِن ابناء ^۱ الاَئمّةِ الطّاهِرة وَالذّريّة البَرَرَة الباهِرة ، عَلَيه وعَلى آبائِهِ وَاَجدادِه صَلَواتٌ مُتوافِرةٌ وَبَركاتٌ مُتكاثِرةٌ .

[در توضيح فقرات اوليه زيارت حضرت عبدالعظيم حسنى عليه‏السلام]

پس از شرح و توضيح كنيه و اسم شريف اين بزرگوار ، خوانندگان اين اوراق بدانند : چون داعى از اخبار حضرت عبدالعظيم و اخبار مرويّه از ثقات علماء و رجال معتبرين در اين وجيزه بسيار ذخيره كرده‏ام ، و هر روايت و حديثى متفرّع بر علم و دانش است ،

[كنيه ديگر حضرت عبدالعظيم عليه‏السلام]

و از بيان حُلوُ اللّسان اسماعيل وزير شيعى صاحب بن عبّاد عليه الرحمه غير از اين كنيه مذكوره معلوم مى‏شود جناب عبدالعظيم كنيه ديگر هم داشته‏اند و آن ابوالفتح است ، ليكن مشهور همان ابوالقاسم است .
پس خوب است از آن مزار حضرت عبدالعظيم در افتتاح سلام براى تعظيم و احترام آن بزرگوار را به كنيه « يا ابا القاسم » بخوانند ، و فرقى در حيات و ممات اين فرقه حقّه نگذارند كه اكرام و احترام اين فرقه جليله ، احترام به شخص نبوى صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهاست .
امّا اسم مبارك آن جناب كه حكايت از سمّو قدر و علوّ مقام وى مى‏نمايد عبدالعظيم است ، و « الاسماء تُنْزَلُ مِنَ السَّماءِ » حقّ و صدق است ، و البته تسميه اسمائى كه مشعر بر عبوديّت است مانند عبداللّه‏ و عبدالرّحمن و عبدالجبّار و عبدالعظيم مشروع و ممدوح مى‏باشد و پيشوايان دين از محبّين خودشان اين شعار را پسنديده دانسته‏اند .
و عجب است در اين زمان اهل هوا از اين گونه اسماء زجرت دارند بلكه شنعت مى‏نمايند ، گويا اين طايفه از شفاعت ائمّه طاهرين عليهم‏السلام بهره نيابند ، و قال الباقر عليه‏السلام : « اَصدق الأسماء ما سُمّى بالعُبوديّةِ واَفضَلُها اَسماءُ الأنبياء »^۱ .

در اين كه چهار تن از امامزادگان موسوم به عبدالعظيم بودند

و آنچه داعى عجالةً در نظر دارد چهار نفر از امامزادگان بدين اسم موسوم گرديدند :
اوّل : عبدالعظيم بن معيّة بن الحسن بن على بن الحسن بن الحسن بن اسماعيل بن الحسن بن الحسن عليه‏السلام بن على عليه‏السلام است و صاحب كتاب «منتقلة الطّالبيّه » گفت : بنى معيّه در رى بسيارند .