يعنى : هر آنكه دروغ مىگويد از زبان پيغمبر اكرم البته بر او وزر و گناه ابو حنيفه و آقاى اوست و هر آنكس به قياس عمل كرد از شريعت مطهّره عدول كرده است .
در مذّمت كسانى كه جعل حديث كردند
پس بپرهيزند جماعتى از بعضى اخبار متشابهه كه خلط با اخبار اهل بيت شده ، و در مقام تهذيب برآيند ، و بعد از تصحيح و تميز و رفع اشتباه بر مردم عوام بخوانند ، و از زياده و نقصان در احاديث نبويّه صلىاللهعليهوآله احتراز كنند و اگر نه مانند ابو حنيفه وضّاع حديثاند .
و غزالى گفته است : اجازَ اَبُو حَنيفةَ وَضْعَ الحَديثِ عَلى وِفْقِ مَذْهَبِه ۱ . يعنى : ابو حنيفه جعل حديث را بر مذهب خود جايز دانسته است .
و معروف است كه ابو حنيفه مىگفت : اگر رسول خدا (ص) مرا ادراك مىكرد از اقوال من اخذ مىنمود ۲ ! !
و مؤيّد مراد است آنچه شافعى گفته است : من در كتب اصحاب ابو حنيفه نظر كردم ، در يكصد و سى ورقه ، تمام آن را بر خلاف كتاب و سنّت يافتم ۳ !
و ايضاً شافعى گفت : ما وُلِدَ فى الإسلام اشَأَمُ من ابى حَنيفه ۴ .
و مالكى گفته است : فتنه ابو حنيفه ضررش بر امّت از فتنه ابليس بيشتر است ۵ .
و ديگرى گفت : فتنه ابو حنيفه از فتنه دجّال براى اسلاميان اعظم است ۶ .
