پس از شرح اين مقدّمات موجزه مفيده در معنى اين سيادت كريمه ، هر زائرى بداند زمان خطاب و تسليم حضورى به حضرت عبدالعظيم عليهالسلام همانا در فقره « السلام عليك ايها السيّد الكريم » معنى سيادت و شرافت حسبى و شخصى ملحوظ و منظور است . يعنى : هر آنكه حضرت عبدالعظيم عليهالسلام را در زيارت نامه « سيّد » مىخواند نه از جهت نسبت به حضرت رسول صلىاللهعليهوآله و ائمه طاهرين عليهمالسلام است بلكه براى شرافت و بزرگوارى است كه در آن بزرگوار بوده است ، و كلمه « الكريم » كه وصف بعد از وصف است خود دلالت بر مقصود مىكند ، مانند « السلام عليك ايها المحدِّثُ العليم » كه عليم نيز وصف مخصوص و صفت خاصّهاى است براى آن جناب .
پس سيّد شامل تمام معانى مسطوره است ، و حضرت عبدالعظيم عليهالسلام هم سيادت نسبى دارد و هم حسبى .
پس سيّد لفظى است عام ، و هر آنكس بر حسب عمل و كردار سيادت نداشته باشد شايد رشته سيادت نسبت به حضرت رسول صلىاللهعليهوآله را قطع نمايد ، و منقطع از فيوضات الهيّه در دنيا و آخرت گردد ، و اگر رشته و ريسمانى گسيخته شد و آن را پيوند نمايند ناچار گره و عقدى در ميان است .
پس سادات زمان ما راضى نشوند رشته سيادتشان گسسته شود براى كردار زشت و رفتار شومى كه از ايشان ظاهر مىشود و هر انقطاعى موجب حرمان و بُعد از رحمت حضرت يزدان است .
پس سيادت به لباس سبز و اسم و لقب نيست ، همانا كسوت معنويّه كه در وى سعادت اُخرويّه است با نام نيك شرط است ۱ .
