عجالةً توضيح معانى اين القاب كريمه و اوصاف شريفه براى آن بود معرفتى به حالت مزور خود پيدا كنى تا زمان تشرّف ، حضورِ حقْ منظورش با لسان عرفان تفوّه و تكلّم نمائى .

خطاب كردن عنوان بصرى امام صادق عليه‏السلام را به شريف و نهى حضرت

و در جلد اوّل كتاب « بحار الانوار » ^۱ مروى است در حديث مبسوط كه عنوان بصرى شخصى بود سالخورده و از سنّ وى هشتاد و چهار سال گذشته بود ، و در اين مدّت به تحصيل علوم در محضر مخالفين دين حاضر مى‏شد ، به وسائل چند خدمت حضرت صادق عليه‏السلامشرفياب گرديد ، و آن جناب را به لقب شريف خواند ، حضرت صادق عليه‏السلاماو را منع نمودند و امر فرمودند به اين لقب آن جناب را نخواند ، بلكه به كنيه خواندن اولى و احسن است .
بناءً على هذا ، امر به نهى خود امرى است بديهى و روشن ، و گويا در آن زمان بزرگ قوم را شريف مى‏خواندند . پس نهى حضرت نبوى صلى‏الله‏عليه‏و‏آلهبه آن كسى كه عرض كرد : « اَنْتَ سَيِّدُنا »^۲ ، نظير همين نهى حضرت صادق عليه‏السلام است به عنوان بصرى .
خلاصه ، زائر غالباً در حين زيارت ملاحظه نسبت شرافت را نمى‏كند و قصدى ظاهراً جز علوّ مقام و مكانت مزورش حضرت عبدالعظيم عليه‏السلام ندارد ، و اگر مرتبه علم و عمل و جدّ و اجتهاد در طاعات و عبادات و امتثال اوامر شرعيّه و احكام دينيّه قطعيّه واتّباع فرمايشات خدا و رسول و ائمه عليهم‏السلام را در حين زيارت خواندن و حاضر شدن از آن جناب به نظر بياورد البته آنچه از اين القاب مى‏گويد و مى‏خواند ثمره مفيده خواهد يافت ، و در دل او وقر و وقع ديگرى از مزورش حاصل مى‏گردد .