در حديث اباحماد رازى و فضل حضرت عبدالعظيم عليهالسلام
بدان اين روح و ريحان در ترجمه و شرح اباحماد رازى است كه دلالت بر جلالت قدر حضرت عبدالعظيم عليهالسلام مىنمايد .
مخفى نماناد از خطوط شريفه ، كافى الكفاة اسماعيل صاحب بن عبّاد شيعى وزير فخر الدّوله ديلمى اوراقى در فضايل حضرت عبدالعظيم عليهالسلام در سال هزار و دويست و نود و چهار در نجف اشرف ـ على مشرّفها آلاف التحيّة والتحف ـ زيارت نمودم ، صورت آن را برداشته و در چند ورق نقل كردم ، و آن را از هداياى غَرويَّه و فيوضات نَجَفيّه دانستم ، از آن جمله اين حديث شريف است كه بعينه در اين مقام مىنويسد و شرح مىدهد ، و خواننده را شبهه در صحّت اين حديث نرود ، و سوق آن حكايت و دلالت بر صدق مىكند .
رَوى اَبُو تُرابٍ الرُّويانىُّ ، قال : سَمِعتُ ابا حمادٍ الرّازى يَقُولُ : دَخَلْتُ عَلى عَلِىِّ بْنِ محمّدٍ بِسُرَّ مَنْ رَأى ، فَسَألتُهُ عَنْ أشياءَ عَنِ الحَلالِ والحَرامِ ، فاَجَابَنى ، فلّما وَدَّعتُه قالَ لى : « يا حمّادُ ! إذا اَشكَلَ عَلَيكَ شىءٌ مِن اَمرِ دينِكَ بِناحِيَتِكَ فَاسْأَلْ عَنهُ عَنْ عَبدِالعَظيمِ بنِ عبدِاللّهِ الْحَسَنىِّ وَاقْرَأْهُ مِنّى السَّلامَ »۱ .
