و أيضاً مروى است : يك روزى حضرت رضا عليه‏السلام فرمودند : « ديشب يونس را در خواب ديدم ، نورى درخشنده در جبين او بود . تأويل و تعبير به دين ثابت او نمودم » .
و يونس بن عبدالرحمن صاحب كتاب « يوم و ليله » است ^۱ ، و تفصيل آن در ذيل كتاب « يوم و ليله » حضرت عبدالعظيم عليه‏السلام مذكور مى‏شود .
و مخفى نماناد : آن كسى كه از حضرت ابا الحسن على بن موسى الرضا عليهماالسلامسؤال كرد از جواز اخذ مسائل و احكام از يونس بن عبدالرحمن ، عبدالعزيز بن مهتدى است .
و در بعضى از كتب بدين طريق است : قال : قلتُ لأبى الحسن الرضا عليه‏السلام : انّى لا اكادُ أَصِلُ إلَيْكَ أسأَلُكَ عَنْ كُلِّ ما أَحْتاجُ إلَيْهِ مِنْ مَعالِمِ دينى ، أفَيُونُسُ بنُ عبدِالرحمنِ ثِقَةٌ آخُذُ عَنْهُ ما أَحْتاجُ إلَيْهِ مِنْ مَعالِمِ دينى ؟ فقال : « نعم »^۲ .

در احوال زكريا بن آدم كه در وسط مقابر قم مدفون است

چهارم : زكريا بن آدم بن عبداللّه‏ بن سعد اشعرى قمى است ، و آن جناب معاصر زمان حضرت رضا عليه‏السلام بود ، و آن بزرگوار در حق وى فرمود : « انّهُ المأمُونُ فى الدين والدّنيا »^۳ .
و محمّد بن قولويه از على بن مسيّب همدانى روايت كرده است كه گفت : عرض كردم خدمت حضرت رضا عليه‏السلام : شُقَّتى بعيدَةٌ وَلستُ أصِلُ فى كُلِّ وَقتٍ ، فَمِمَّن آخُذُ مَعالِمَ دينى ؟ قال عليه‏السلام : « مِنْ زَكَريّا بنِ آدمَ الْقُمّىِّ الْمَأْمُونِ عَلَى الدِّينِ وَالدُّنيا »^۴ .
و فارسى و ترجمه اين فقرات همان است كه در روايات سابقه گذشت .
و بعضى بدانند زكريا بن آدم رضى‏الله‏عنه همان است كه در وسط مقبره بلده قم در جوار حضرت

و سوم سيد ، و چهارم يونس بن عبدالرحمن » ^۱ .
و گويا مراد از سيّد ، سيّد اسماعيل حميرى است ، و مراد از جابر ، جابر جعفى است .
و أيضاً مروى است : « ما نَشَأَ فى الاسلام رَجُلٌ مِنْ سائِرِ الناسِ كانَ أفقَهَ مِنْ سَلمانَ الفَارِسِىِّ ، وَلا نَشَأَ بَعْدَهُ رَجُلٌ أفْقَهُ مِنْ يُونُسَ بْنِ عَبدِالرَّحمنِ »^۲ .
و يونس بن عبدالرحمن هزار جلد كتاب در ردّ بر عامه نوشت ، و پنجاه و چهار مرتبه ^۳ به حج مشرف شد ، و با چهل نفر مؤاخات فرموده بود ، و هر روز به ديدن هر يك از ايشان مى‏رفت ، و سلام مى‏كرد و برمى‏گشت ، غذا ميل مى‏فرمود و نماز مى‏گزارد و مى‏نشست از براى تأليف و تصنيف كُتُب .
و أيضاً مروى است : أبا حمزه ثمالى در زمان خود مانند لقمان حكيم بود و چهار نفر از ائمه را خدمت كرد : حضرت على بن الحسين و حضرت محمّد بن على و حضرت جعفر بن محمد و قدرى از زمان حضرت موسى بن جعفر عليهم‏السلام ^۴ .
و « يونس بن عبدالرحمن مانند سلمان است در زمان خود » ^۵ .
و أيضاً مروى است : « يك وقتى يونس از وقيعه عامّه شكايت كرد خدمت حضرت موسى بن جعفر عليهماالسلام و عرض كرد : به من مى‏گويند : تو زنديقى ، فرمودند : اگر در دست تو درّى گرانبها باشد و مردم گويند : سنگ ريزه است ضررى به تو نمى‏رساند ، و اگر سنگ ريزه در دست تو باشد و مردم گويند درّ است نفعى براى تو ندارد » .
بعد فرمودند : « ارفَق بِهِمْ فإنّ كلامَكَ يَدُقُّ عَلَيْهِم »^۶ .