ششم : حرمت كتابت خط و انشاد شعر .
هفتم : حرمت اكل سير و پياز و هر غذاى بد بوى .
هشتم : جواز نكاح علاوه از چهار زن به عقد دائم .
نهم : دخول مكّه بدون قتال با سلاح جنگ .
دهم : جواز صوم وصال .
يازدهم : وجوب اجابت زنان با ميل حضرت خاتم صلى الله عليه و آله اگر چه مزوّجه باشند بعد از رها شدن .
دوازدهم : جواز بخشيدن زن خود را به آن جناب ، و جواز دخول بدون عقد ، و در آن قول بعضى را تأمل است .
سيزدهم : عدم جواز دخول زوجه خود مگر بعد از دادن صداق .
چهاردهم : حرمت نكاح ازواج آن جناب از براى امّت .
پانزدهم : ازواج آن جناب امّهات مؤمنين باشند .
شانزدهم : محسنات ازواج را دو اجر و مسيئات را نيز دو عقوبت .
هفدهم : حرمت رفع صوت فوق صوت آن بزرگوار .
هيجدهم : سبقت و انشاء سلام بر نساء و اطفال و ارامل و ايتام .
نوزدهم : ختم نبوت .
بيستم : سايه نداشتن ^۱ .
بيست و يكم : مخصوص به معراج جسمانى بودن .
بيست و دوم : مؤيّد به روح القدس بودن .
بيست و سوم : جامع معجزات انبياء است .
بيست و چهارم : جواز تصرّف در نفوس و اموال و مماليك مردم .

و سنائى در مدح حضرت نبوى صلى الله عليه و آله هر دلى را مسرور دارد :



احسنت يا بدر الدّجىلبيك يا وجه العرب
اى روى تو سلطان روزاى موى تو سلطان شب
شمس الضحى ايوان توبدر ظلم ديوان[ تو ]
فرمان همه فرمان تواى مهتر عالى نسب
فردوس اعلا گوى توحكم تجلّى روى تو
اى در خم گيسوى توجانها همه جانان طلب
برنه قدم اى شمع دينبر شهپر روح الامين
كروبيانت بر يمينروحانيانت براست وچپ
در جان جانها دست كنچون نيست كردى هست كن
ما را زكوثر مست كنبس بود اين نار عنب

در خصايص حضرت رسول صلى الله عليه و آله از ثبوتيّه و سلبيّه اجمالاً

و حضرت رسول صلى الله عليه و آله را خصايصى بود ذاتاً و صفةً و خارجاً كه غالب آن متفّق عليه است ، و بعضى محل كلام است ^۱ :
اوّل : وجوب مسواك كردن .
دويم : وجوب صلاة ليل و صلاة عيد و جمعه و نحر .
سوّم : اداء دين از آنكه بميرد و نتواند بدهد .
چهارم : وجوب مشورت با اصحاب .
پنجم : حرمت صدقه .