« ماتَ حَتْفَ انفِه » .
« اليَدُ العُليا خَيرٌ من السُّفلى » .
« قَيّدوا العِلم بالكِتاب » .
« الاعمالُ بالنّيّات » .
« المرءُ مَعَ مَن أحَبّ » .
« السعيد مَنْ وعظَ لِغَيْره » .
« وانَّ من البيان سحراً » .
« الدالُّ على الخيرِ كَفاعِلِه » .
« الوَلَدُ للفِراشِ وَللعاهِرِ الحَجَرُ » .
« حُبُّكَ لشى ءٍ يُعمى ويُصمّ » .
« لَيسَ منّا من لا يَرحَم صَغيرَنا ولا يَعرفُ حَقَّ كَبيرَنا » .
و « كُلُّ مَعروفٍ صَدَقةٌ » .
« السّفَرُ قطعَةٌ مِنَ العَذابِ » .
« المُسْلِمُونَ عِنْدَ شُروطهم » .
« الرّجُلُ أحقّ بصدرِ مَجلِسِهِ وَصدر دابّته » .
« تَمامُ التحيّة المُصافحَة » .
« الشاهِدُ يَرى ما لا يَرى الغائب » .
« الغِنى غِنَى النَّفس » .
« ارحَم مَنْ فى الأرضِ يَرْحَمْكَ مَنْ فِى السّماء »^۱ .

بيست و پنجم : جواز اخذ غنايم قبل از قسمت كردن و ديگر خصائص نبويّه از ثبوتيّه و سلبيّه بسيار است كه اسرار بعضى آشكار و فهم بعضى دشوار ، اين رو سياه خواست در اين محل اشعارى كرده باشد .

در ازواج حضرت رسول است

و ازواج رسول صلى الله عليه و آله در حين وفات بنا بر اين سه بيت كه ابوالحسن بن فضل حافظ عامى گفته است نُه تن بودند ^۱ .



تَوَّفى رَسُولُ اللّه عَن تِسع نِسوةٍاِليهِنَّ تُعزى الكُرماتُ وتُنسَبُ
فَعايشَةٌ مَيمونةٌ وَصَفيّةٌوَحَفَصةُ تَتلُوهُنَّ هِندٌ وزَينَبُ
جَويريةٌ مَعْ رَمْلَةٍ ثُمّ سُودَةٍثَلاثٌ وَسِتٌّ ذِكْرُهُنَّ مُهذَّبُ
و خوش دارم ختم كلامى داعى در اين مقام به اين آيه كريمه شود : « وَمَن يَبْتَغِ غَيْرَ الاْءِسْلاَمِ دِيناً فَلَن يُقْبَلَ مِنْهُ وَهُوَ فِى الآخِرَةِ مِنَ الْخَاسِرِينَ »^۲ .
خلاصه از ايجاز و اجمال فضايل نبويّه محمّديه صلى الله عليه و آله خجل و معتذرم ، و بهتر آن است ختم اين محرّرات به الفاظ قصار و امثال حِسان خاتم پيغمبران صلى الله عليه و آله شود كه على بن حسين مسعودى برخى از آن را جمع كرده است در كتاب « مروج الذهب » براى رفع اشتباه با اقوال حكماء و فصحاء عرب مى نويسم :
« الارواح جنود مُجَنَّدَة فَما تَعارَفت منها ائِتَلفت وَما تَناكَرَ مِنها اختَلَف » .
« يا خَيلَ اللّهِ! اركَبى وأَبْشِرى بالجنَّة » .
« الآن حَمِىَ الوَطيسُ »^۳ .