مظلوميت سيد مظلومان ـ ارواحنا وارواح العالمين له الفداء ـ بخاطر آوردم :
اول : همان قتل صبر است كه حضرت باقر عليه السلام فرمودند : قُتِلَ جَدّى الحسينُ بِالسّيف والخَشَبِ والحِجَارةِ والعَصا ، وبعدَ ذلك . . إلى آخره ۱ .
و نمى دانم حضرت على بن الحسين عليه السلام فرمود : « وكَفى بذلك فَخْراً » براى اين بود كه فرزند آن بزرگوار است يا براى آن كه پدر بزرگوارش را بدين گونه شهيد كردند يا آن كه فخر براى آن سيد مظلوم شهيد بود كه بدين گونه به عزّ شهادت فائز گرديد .
پس بايد گفت هر كس در راه خدا به صعب ترين كشتنها كشته شود او را فخرى ديگر است و اجرى زيادتر ، و اين قسم قتل براى هيچ يك از انبياء و ائمه هدى عليهم السلام ميسّر نشد . بلى حضرت يحيى عليه السلام مظلوم بود و مقتول شد از روى ظلم و عدوان ، اما بدين گونه نبوده است ، و كسى مانند مظلومى وى نشنيده است ، بلى :
عشق تو منسوخ كرد ذكر اوائلمصيبة الحسين أعظم المصائب
در دفاع آن جناب قبل از ظهر و جهاد بعد از ظهر بر حسب فرموده حضرت نبوى صلى الله عليه و آله وسلم
دوم : در جهاد ، علماء اعلام فرموده اند : مجاهدين و مقاتلين پيش از ظهر شروع به جهاد و قتال ننمايند ، بلكه وقت عصر ممدوح است تا آن كه مقاتله طول نكشد و مستأصل نشوند ، و شب حائل شود بين ايشان .
و اهل كوفه به امر عمر بن سعد قدر قليلى از روز عاشوراء كه گذشت توجّه به خيام مهر احتشام نمودند و در حمله اوليه پنجاه نفر از اصحاب و ياران آن بزرگوار را شهيد كردند و بر سوزش و حرقه قلوب عيالات محمّديه وبنات مرتضويه افزودند ، و بر اين عمل شنيع
