ولِحيَتُه كَسوادِ السبج ۱ قَدِ انتَصَل ۲ بها ۳ الخضابُ ، ووَجهُه دارَةُ قَمرٍ طالِعٍ والرّيح ۴ تَلعَبُ بِها يَميناً وَشِمالاً ۵ .
و عجب گفته است اين اشعار را :
رأسُ ابنِ بِنْتِ مُحَمَّدٍ وَوَصيِّهِلِلنّاظِرينَ عَلى قَناةٍ يُرفَعُ
وَالمُسلِمُونَ بِمَنظَرٍ وَبِمَسْمَعٍلا مُنكرٍ مِنهُم وَلا مُتَفَجِّعُ
كَحُلَتْ بِمَنظَرِكَ العُيونُ عِمايَةًواَصَمَّ رُزْؤُكَ كُلَّ اُذْنٍ تَسْمَعُ
ما رَوضةٌ إلاّ تَمَنَّتْ اَنَّهالَكَ حُفرةٌ۶وَلِخَطِّ قَبرِكَ مَضْجَعُ
أيقَضْتَ أجْفاناً وَكُنتَ لَها كِرىوَأَنَمْتَ عَيْناً لَم يَكُن۷بِكَ تهجَعُ۸
در مطابقت جسارت كردن يزيد بن معاويه با عبيداللّه بن زياد به آن رأس مطهر
پس بدان آن چه عبيداللّه بدان رأس مطهر كرد يزيد عنيد هم متابعت نمود و از كردار وى آموخت از آن جمله : آن سر را به حضور ابن مرجانه آوردند و گذاردند ، چنانكه مرحوم
1.در حاشيه بحار ۴۵/۱۱۵ آمده : السبج معرب شبه ، و هو حجر أسود شديد السواد براق وله فوائد طبية ، وكثيراً ما يشبه به الأشياء سواداً كقول الحكيم الطوسى : « شبى چون شبه روى شسته به قير » . . الى آخر ما قال ، فراجع .
2.در چاپ سنگى : اتصل . متن را موافق نقل بحار آورديم . وفى حاشيته : النصل والانتصال : فهو خروج اللحية من الخضاب ومنه لحية ناصل .
3.در بحار : منها .
4.در بحار : الرمح .
5.بحارالانوار ۴۵/۱۱۵ ، عوالم : ۱۷/۳۷۲ ، مستدرك السفينة ۴/۵ .
6.در مناقب : منزل .
7.در مناقب : تكن .
8.اشعار از دعبل خزاعى است و مروى در مناقب ابن شهر آشوب ۳/۲۷۰ ، مثير الاحزان : ۸۵ .