رسول و حضرت امير و فاطمه زهراء عليهم السلام بودند ، و اهل تعزيه و تسليه انبياء و ملائكه مقربين بودند ، و مجلس عزاء در اعلى عليين و حظيرة القدس بود ، و لطمه زن در اين مصيبت و رزيّه حور العين بودند ، و اختصاص لطمه زدن به حور العين بالنسبه براى رقّت قلوبشان است ، سيّما به جهت خاطر حضرت صديقه طاهره كه در اين مصيبت عظمى هر رواح و صباح گريان و نالان است .
و مخفى نماناد : بر حسب اخبار صحيحه ، جبرئيل امين اول كسى بود كه بر حسب وحى الهى خبر مرگ جناب سيدالشهداء عليه السلام را آورد به اينكه اين امّت مشؤومه وى را شهيد مى نمايند ، و بعد از آن شهادت آن بزرگوار هم اول كسى كه خبر شهادت آن بزرگوار را در اعلى عليين نيز آورد جبرئيل امين بود ، و اخبارى كه در كتاب « بحار الانوار » است در خبر دادن جبرئيل مرّات عديده به حضرت ختمى مآب صلى الله عليه و آله مطالعه آنها مفيد است .
و در حديث صحيح صاحب « كامل الزيارة » نقل فرموده است بر مى آيد كه جبرئيل هم در كربلا بوده است .
اما انبياء و اوصياء را بر حسب نصوص صحيحه عجالةً خاطر ندارم تماماً در حين شهادت حاضر باشند مگر جناب نبوى صلى الله عليه و آله كه ظاهر اين حديث ظهورش را مى نمايد و احاطه علميه نبوت و ولايت بالنسبه به كليات اشياء مطلب محققى است ، و خوب است اهل بكاء و دعاء بودن جبرئيل را در كربلا از كتاب مذكور بدين گونه بخوانند و به اهل ولا بفهمانند و بگريانند .
و بهتر ذكر عبارات امام عليه السلام است بعينها ، و حديث طولانى است محل حاجت آن را مى نويسد :
در صيحه زدن جبرئيل امين روز عاشوراء و توبه بعضى از حاضرين
« لما قُتِلَ أتاهُم آتٍ وهم فى المُعَسكرِ فصرَخ فزَبرَ فقال لهم : وكيفَ لا أصرخُ و رسول اللّه صلى الله عليه و آلهقائمٌ ينظُرُ الى الارضِ مرةً وينظر الى حزبِكم مرةً ؟! وأنا أخافُ أن يَدعُوَ اللّهَ على أهل الارض
