مَسْأَلات و حاجات سائلين و محتاجين در آن مشهد شريف برآورده مى شود ، و يك جهت در معنى فقره و « اجابةُ الدُّعاء فى تحتِ قُبَّتِه »^۱ براى اجتماع آن دماء طاهره مطهره است در آن موضع مقدس .
و يكى از فقره زيارات كه وارد است از معصوم بايد زائر بخواند اين دو فقره است : « أنشدك بدم^۲المظلوم »^۳ يعنى : تو را اى خداوند ! به خون مظلوم قسم مى دهم . و معلوم است مراد از خون مظلوم خون كيست ، و هر آن كه در اين مقام و مقامات ديگر خداوند را به خون مظلوم سه مرتبه قسم دهد بالقطع بر حسب تجربه حاجتش برآورده مى شود .
و مرحوم شيخ بهائى طاب ثراه در كيفيت نماز شب و توسل به اين فقره اصرارى دارد .
و علاوه از اجتماع دم كثير به آن محل شريف و آثار متفرعه بر آن در كتاب مزار مرويست : « در كربلاء دويست نفر پيغمبر و دويست نفر وصى پيغمبر مدفون اند » ^۴ .
پس بر حسب حديث سابق از قبر هر معصومى و از محل ريختن خون وى عبادات و خيرات كثيره در آن زمين عرش قرين بسيار بايد ظاهر شود .
پس از خداوند بخواهيم تا ما بندگان عصاة را روزى فرمايد در آن مزار شريف حاضر شويم تا بواسطه توسل به ثار اللّه وابن ثاره خداوند قلم عفو و مغفرت بر گناهان ما كشد .
ونعم ما قيل :



اذا رُمْتَ النَّجاةَ فَزُرْ حُسَيناًلِكَى تَلقَى الالهَ قَريرَ عَينِ
فاِنَّ النارَ ليس تَمسُّ جِسماًعليه غُبارُ زُوّارِ الحسينِ^۵
باز عرض مى كنم :



كانِ قندم ، نيستان شكّرمهم زخود مى رويم و خود مى خورم
يعنى : چون طينت طيّبه حسينيه عليه السلام از آن تربت زكيّه مأخوذ و مقبوض شد از آن جهت در همان تربت زكيه هم مقبوض الروح گرديد و خون بدن شريفش نيز عجين به آن تربت زكيه گشت .
اما خون پيشانى آن بزرگوار با ضميمه خون اعضاء ستّه كه تماماً مواضع سبعه سجده اند به اطراف و نواحى عالم نشر يافتند و از اين جهت در هر محلى كه خون آن جناب رسيد و ترشّحى در آن شد مساجد و معابد و مشاهد گرديد .
و در اين زمان كه بهترين ازمنه است بيوتات و تكايا و مساجدى كه بنا مى شود تماماً براى اقامه تعزيه آن بزرگوار است ، و در آنها جز بيان اصول و فروع دين و احكام و مسائل حلال و حرام سيد انام عليه السلام نيست ، و يوماً فيوماً آثار كليه اى بر آنها متفرع مى شود ، و غالب از مردمان خداوند سبحان را از اين طريقه و نهج قويم معرفت بهم مى رسانند و عبادت مى نمايند ، اميد است نيّات كليّه عباد هم خالص شود .
اما خون گلوى مباركش را كه بعد از خون دل اشرف دماء بدن است منْضّماً به او خون دل در اطراف آسمان براى اظهار غضب و قهر خداوند سبحان بماند تا روز قيامت هر وقت هر كس سرخى شفق و حمره افق را مى بيند متذكر مصيبت آن بزرگوار شود و غضبى كه حق تعالى بر قاتلين وى دارد .