شنيدم افتادم و غش كردم و افسوس مى خوردم كه نماز بر جنازه آن جناب از من فوت شد ، و آن دو ركعت نماز را هم به خلوت بجا نياوردم .
و آن تسبيحات بدين گونه است :
« سُبْحانَكَ اللّهُمَّ وحنانيك . سُبْحانَكَ اللّهُمَّ وتعاليت . سُبْحانَكَ اللّهُمَّ والعزّ إزارك . سُبْحانَكَ اللّهُمَّ والعظمة رداؤك ، وتعالى سربالك . سُبْحانَكَ اللّهُمَّ والكبرياء سلطانك . سُبْحانَكَ من عظيم ما أعظمك . سُبْحانَكَ سبّحت فى الأعلى . سُبْحانَكَ تسمع وترى ما تحت الثرى . سُبْحانَكَ أنت شاهد كلّ نجوى . سُبْحانَكَ موضع كل شكوى . سُبحانك حاضر كل ملأ . سُبْحانَكَ عظيم الرجاء . سُبْحانَكَ ترى ما فى قعر الماء . سُبْحانَكَ تسمع انفاس الحيتان فى قعور البحار . سُبْحانَكَ تعلم وزن الظلمة والنور . سُبْحانَكَ تعلم وزن الفى ء والهواء . سُبْحانَكَ تعلم وزن السموات . سُبْحانَكَ تعلم وزن الأرضين . سُبْحانَكَ تعلم وزن الشمس والقمر . سُبْحانَكَ تعلم وزن الريح كم هى من مثقال ذرة . سُبْحانَكَ قدوس قدوس قدوس . سُبْحانَكَ عجباً لمن عرفك كيف لايخافك . سُبْحانَكَ اللّهُمَّ وبحمدك . سُبْحانَكَ اللّهُمَّ العلى العظيم »^۱ .

در فرزندان ذكور و اناث آن جناب كه شش نفر از آنها اعقاب داشتند

اما اولاد ذكور و اناث حضرت على بن الحسين عليهماالسلام بروايت مشهور پانزده تن اند يازده پسر و چهار دختر و از تمام ايشان شش تن عقب گذاردند .
اول : حضرت باقر عليه السلام .
دوم : عبداللّه باهر و وى را براى نيكوئى جمال باهر خواندند و مادرش مادر حضرت باقر عليه السلام است و كنيه اش ابو محمد و پسرش محمد ارقط است و از احفاد او در زمان مستعين باللّه خروج كردند و ابو الحسن و امثال وى در رى و قم و آمل نقيب شدند .

در وفات حضرت على بن الحسين عليهماالسلام و تسبيحات صحيحه كه از سعيد بن مسيب مروى است و خواندن آن باعث مغفرت است

چون اين تسبيحات شريفه است از كتاب مسطور از سعيد بن مسيب كه تربيت شده اميرمؤمنان عليه السلام بود مى نويسد : پس زهرى از وى روايت كرده است كه گفت : هر وقت حضرت على بن الحسين عليهماالسلام به زيارت بيت اللّه الحرام عزيمت مى فرمود هزار سوار از قراء با آن جناب حركت مى كردند ، چون به منزل « سقيا » مى رسيد دو ركعت نماز مى گزارد و سجده مى كرد و در سجده اش اين تسبيحات را بنحوى مى خواند كه هر درخت و سنگ و كلوخى كه در اطراف آن جناب بود با وى همراهى مى كردند و ماها تماماً به فزع مى آمديم ، سر برداشت و فرمود : «اى سعيد ! به فزع آمدى ؟» .
عرض كردم : بلى .
فرمود : «اين تسبيح اعظم است ، از جدم رسول اللّه صلى الله عليه و آله مرويست : كسى كه اين تسبيح را بخواند گناهان او باقى نمى ماند ، و چون جبرئيل را خداوند خلق فرمود اين تسبيح اعظم كه در او اسم اكبر است تعليم و الهام به وى كرد . چون جبرئيل خواند آسمانها و هركس در آنها بود همراهى كردند و جبرئيل خدمت حضرت ختمى مآب صلى الله عليه و آلهعرض كرد ، خداوند متعال فرمود : هر بنده اى از بندگان من ايمان به من بياورد و تصديق نبوت تو كند و در مسجد تو خلوت كرده اين تسبيحات را بخواند گناهان گذشته و آينده اش آمرزيده شود » ^۱ .
و سعيد بن مسيب گفت : هيچ وقت فرصت نكردم و مسجد رسول صلى الله عليه و آله را خلوت نديدم مگر آن وقتى كه جنازه على بن الحسين عليهماالسلام را برداشتند . احدى را در مدينه و مسجد نيافتم خواستم نماز گزارده آن تسبيحات را بخوانم . تكبيرات سماويه و ارضيه را كه