وجهت اين قسم توصيه براى حقن دماء و حفظ تقيه است .

شرح اشعارى كه ابوهريره در مرثيه آن جناب گفته است

و از كتاب « مقتضب الاثر » مى نويسد : وقتى كه جنازه آن سرور را برداشتند تا در بقيع دفن نمايند . ابو هريره [ ابار ] در مرثيه آن بزرگوار اين اشعار بگفت :



اقول وقد راحوا به يحملونهعلى كاهلٍ من حامليه و عاتقِ
اتدرون ما ذا تحملون الى الثرىثبيراً^۱ثوى من رأس علياه شاهقِ
غداة حثى^۲الحاثون^۳فوق ضريحه
ترابا و اولى كان فوق المفارقِ
ايا صادق بن الصادقين ألية^۴
بآبائك الاطهار حلفة صادقِ
لحقاً بكم ذوالعرش اقسم فى الورى
فقال تعالى اللّه رب المشارقِ
نجوم هى [اثنا] عشرة كنَّ سُبّقا^۵
الى اللّه فى علم من اللّه سابقِ^۶

شوال از دنيا رحلت فرمود ^۱ .
و شهيد طاب ثراه در « دروس » ^۲ روز رحلت آن حضرت را روز دوشنبه هفدهم از شهر مذكور دانسته است .
و سال ولادتش بنا بر روايت « اصول كافى » ^۳ هشتاد و سه سال از هجرت است .
و آن چه صاحب مناقب و سيد بن طاوس و كفعمى ذكر فرموده اند منصور دوانيقى آن جناب را زهر خورانيد ، و قولى است از انگور زهر آلوده شهيد گرديد .
و در كتاب « اقبال » ^۴ از فقره دعاء متعلق به شهر رمضان است : « فضاعف العذاب على من شرك فى دمه » مراد منصور دوانيقى است .
و آن چه در كتاب « فروع اصول كافى » ^۵ است آن جناب را در دو جامه احرامش و پيراهن شريفش و عمامه اى كه از حضرت على بن الحسين عليهماالسلام به وى ارث رسيده بود با ردائى كه چهل دينار خريده بودند كفن كردند .
و چون خبر شهادت و رحلتش را به منصور دادند بر كرسى نشست و گفت : « انا للّه وانا اليه راجعون » كجا است مثل جعفر بن محمد ^۶ !
و عجب است كه آن سرور پنج نفر را وصى خود فرمود : اول منصور ، دوم محمد بن سليمان ، سوم فرزندش عبداللّه ، چهارم حميده بربريه عيالش ، پنجم حضرت موسى بن جعفر صلوات اللّه وسلامه عليه ^۷ .