خودشان را استفتاء مى كردند ، و آن بزرگوار جواب مى فرمود و خبر مى داد از پدران پاكانش .
چون رجاء بن [ابى] ضحّاك از آنچه ديده بود براى مأمون نقل كرد گفت : اى پسر ضحّاك ! واللّهِ هذا خيرُ اَهلِ الارض وَاَعلمُهُم واَعبَدُهم ، اما مردم را خبر مكن تا آنكه فضل وى بر زبان من نشر كند و باللّه استَعينُ عَلى ما اَقوى ^۱ من الرَفعِ مِنهُ والاساءة بِه .
و عاقبت طينت و نيّت خودش را بر حسب « لكلّ امرئٍ ما نَوى »^۲ در اساءه به آن بزرگوار ظاهر نمود و داعى اين حديث را در اين مقام كه اعمال يوميه و ليليه عباد است نگاشتم براى آنكه به سهولت بخوانند و بدانند و بجاى آورند ، و بعبارة اخرى از اين روزنامه غفلت نورزند كه نجات و ثواب و اجر جزيل و ايقاظ از غفلت و دخول به جنّت از اين كردار شايسته است .
و در « رجال وسيط » مروى است : حضرت رضا عليه السلام به ابوعلى دعبل بن على بن رزين بن عثمان بن عبدالرحمن بن عبداللّه بن بديل بن ورقاء خزاعى ^۳ شاعر آل محمد صلى الله عليه و آلهانگشتر عقيق و دراهم رضويّه و پيراهنى از خز سبز مرحمت فرمودند كه در آن در هزار شب در هر شب هزار ركعت نماز بجا آورده بود ^۴ .
و حديثى فرمودند كه آخر آن است : « اِنّ اللّه حَرَّمَ لَحمَ وُلْدِ فاطِمَةَ على النّارِ »^۵ .

و در شهرى كه اقامه مى فرمود ده روز ، روزه داشت و در وقت افطار نماز را مقدم مى داشت و در سفر نماز واجب را دو ركعت مى گزارد مگر نماز مغرب .
و در سفر و حضر نماز شب و شفع و وتر و دو ركعت فجر را بجاى مى آورد و در سفر نوافل روز را بجا نمى آورد و بعد از هر نماز قصر سى مرتبه « سبحان اللّه والحمد للّه ولا إله إلاّ اللّه واللّه اكبر » مى فرمود ، و مى گفت : تمام نماز در خواندن اين فقرات است .
و در سفر روزه نمى گرفت ، و در دعاهاى نماز بسيار ابتدا به صلوات مى فرمود ، و هر شب در خوابگاه ، قرآن بسيار تلاوت مى كرد ، و هر وقت به آيه اى كه در آن جنت و نار بود مى گذشت گريه مى كرد و از آتش دوزخ پناه مى خواست .
و در تمام نمازهاى روز و شب بلند « بسم اللّه الرحمن الرحيم » مى خواند .
چون سوره « قل هو اللّه احد » مى خواند باز مى فرمود : « قل هو اللّه احد » چون تمام مى كرد سوره را سه مرتبه مى فرمود : « كذلك اللّه ربّنا » ، چون سوره « قل يا ايها الكافرون » مى خواند آهسته مى فرمود : « يا ايها الكافرون » ، چون اين سوره تمام مى شد مى فرمود : « ربى اللّه ودينى الاسلام » ، چون سوره « والتين » را تمام مى كرد مى فرمود : « بلى ، وأنا عَلى ذلك من الشاهدين » ، چون سوره « لا اقسم بيوم القيامة » مى خواند مى فرمود : « سبحانك اللّهم بلى » .
چون سوره الحمد را تمام مى فرمود مى گفت : « الحمدللّه رب العالمين » .
و در سوره جمعه قرائت مى فرمود : « قُلْ مَا عِندَ اللّهَ خَيْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ »^۱ للذين اتقوا « وَاللّهُ خَيْرُ الرَّازِقِينَ »^۲ ، چون سوره « سبح اسم ربك » را مى خواند مى فرمود : « سبحان ربّى الاعلى » ، چون قرائت مى كرد : « يا أيها الذين آمَنوا » آهسته مى فرمود : « لبيك اللهم لبيك ! » .
چون وارد هر شهرى مى شد مردم هجوم مى آوردند و از آن جناب عليه السلاممعالم دين