271
روح و ريحان ج2

عبدالمطلب بن هاشم بن عبد مناف بن قُصىّ بن كلاب بن مرّة بن كعب بن غالب بن فهر بن مالك بن نَضر بن كنانة بن خُذيمة بن مُدركة بن الياس بن مُضَر بن نزار بن مُعد بن عَدنان بن اُدَد بن ازد بن يسع بن نبت بن حَمل بن قُدار ۱ بن اسماعيل بن ابراهيم بن تارخ ۲ بن ناخور بن شاروخ بن راعون بن قالع بن عابر بن شالخ بن ارفَخشَد بن سام عليه السلامبن نوح بن ملكان ۳ بن لامخ بن مَتُوشَخ بن اَخنوخ عليه السلامبن يارِد ۴ بن مَهلائيل بن قَينان بن انُوش بن شيث ۵ عليه السلام بن آدم ابوالبشر صلوات اللّه و سلامه عليهم اجمعين است ۶ .
اللّهمَّ فصِلّ عَلى خاتِمهِم وقائمِهِم المَستُور عن عَوالمِهِم واَدركِ بنَا ايّامَه وظُهُورَه وَقِيامه واجعَلنا مِن اَنصارِه وَاقرنِ ثارَنا بثارِه وَاكتُبنا فى اَعوانِه وخُلصَائهِ واَحيِنا فى دَولتِه ناعِمين وَبِحَقِّهِ قائِمينَ ومِنَ السُّوء سالِمين يا اَرحَمَ الرّاحِمين .

حجج الهيّه

بدان سلطان زمان حضرت حجّة اللّه امام عصر عليه السلام حجَّةِ بن حسن ارواحنا وارواحُ جميع العالمين له الفداء زنده و موجود مى باشد ، و اين بنده شرمنده ده حجت فاصله قاطعه بر حسب عبوديّت فطريّه و جبلّت قلبيّه خود به نحو اجمال در اين مجموعه ، هديه حضور

1.در نسخه اى قيدار ديده ام . ( حاشيه مؤلف رحمه الله ) .

2.در قاموس تارُح به حاء حطّى ضبط است . ( حاشيه مؤلف رحمه الله ) .

3.در نسخه اى لمك يا ملك است . ( حاشيه مؤلف رحمه الله ) .

4.در نسخه اى يرد ديده ام . ( حاشيه مؤلف رحمه الله ) .

5.شيث هبة اللّه عليه السلام وصىّ حضرت آدم عليه السلاماست ، و آن جناب را بجاى هابيل مرحمت نمودند ، و انساب تمام مردم به وى منتهى است ، و قول ديگر است : شيث عليه السلاماوّل فرزند آدم عليه السلامبود و يافث بعد از او متولد شد ، و فرزند نوح عليه السلام به نام او مولود گرديد . ( حاشيه مؤلف رحمه الله ) .

6.در اجداد نبى گرامى اسلام صلى الله عليه و آله پس از عدنان اختلافات زيادى وجود دارد ، رجوع كنيد به : سيره ابن هشام ۱/۱ ، مروج الذهب ۲/۲۶۵ ، المجدى : ۶ .


روح و ريحان ج2
270

پس عرض كردم : آيا شما را فرزندى هست ؟ فرمود : « آرى واللّه ! از وى زمين پر از عدل شود » .
عرض كردم : الآن زنده و موجود است ؟ فرمودند : « نه » ، آن گاه بدين دو بيت تمثّل جُست :



« لعلّك يوماً ان تَرانى كأنّمابَنىَّ حَوَالىَّ الاُسُودُ اللَوابِدُ
فإنّ تميماً قبل ان يَلد الحَصااقامَ زماناً وهْوَ فى النّاسِ واحدُ »۱
اگر چه « نبىّ » را در نسخه اى « بنى » به تصغير و « لوابد » را « ولائد » كه جمع وليده است و « تميم » را « يتيم » ديده ام ۲ آنچه ترجمه اين دو شعر به نظر مى رسد آن است : شايد روزى مرا ببينى كه در اطراف من شيرهاى بسيار باشند مراد بيان از كثرت نسل است چنانكه تميم زمانى تنها بود و فرزندى نداشت و بعد از مدّتى متمادى به عدد سنگ ريزه ها اولاد آورد .
و اگر « حصا » به معنى عقل باشد چنانكه در « مجمع البحرين » ۳ مذكور است و اگر يتيم بخوانيم يعنى يتيمى كه عاقل نبود زمانى تنها و بدون نسل زيست عاقبت كثير النّسل شد .
و اين وجه دور است از مقصود امام عليه السلام .

در آباء كرام امام عصر عجل اللّه فرجه است

امّا امام دوازدهم طايفه اماميّه اثنا عشريّه حضرت مهر طلعت حجّة بن حسن بن على بن محمّد بن على بن موسى بن جعفر بن محمّد بن على بن حسين بن على بن أبى طالب بن

1.نيز بنگريد به : بحارالانوار ۵۰/۲۷۵ ح ۴۸ ، اثبات الهداة ۶/۳۲۴ ح ۷۸ .

2.البته آنچه مؤلف در متن ضبط فرموده اقرب به ظواهر شعر است ، لَوابِد جمع لابِد به همان معناى « اُسُود » جمع أسد است كه در شعر مذكور است ( القاموس المحيط ۱/۳۳۵ ماده لبد ) ، و تميم هم از بزرگترين قبائل عرب است ، چنانچه ابن حزم در جمهرة أنساب العرب : ۲۰۷ و ديگران بدان تصريح كرده اند .

3.مجمع البحرين ۱/۵۲۹ ماده ( حصى ) : والحَصاة : اللب والعقل .

  • نام منبع :
    روح و ريحان ج2
    سایر پدیدآورندگان :
    حسيني اشكوري، سيد صادق
    تعداد جلد :
    5
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 81032
صفحه از 447
پرینت  ارسال به