[در اشعار مليحه شمس تبريز]
خوب است به جاى ترجمه اين ابيات ، اشعار مليحه شمس تبريز را بنگارم :
بنماى رخ كه باغ و گلستانم آرزوستبگشاى لب كه قند فراوانم آرزوست
اى آفتاب رخ۱بنماى از نقاب ابركان چهره مشعشع تابانم آرزوست
بشنيدم از هواى نو آواز طبل بازباز آمدم كه ساحت سلطانم آرزوست
يعقوب وار وا اسفاها همى زنمديدار خوب يوسف كنعانم آرزوست
گويا ترم ز بلبل۲و امّا ز رشك عام
مُهرى است بر دهانم و افغانم آرزوست
دى شيخ با چراغ همى گشت گرد شهر
كز ديو ودد ملولم وانسانم آرزوست
گفتند يافتنى ست بسى جسته ايم ما
گفت آنكه يافت نمى شود آنم آرزوست
بنماى شمس كشور تبريز روز شرق
من هدهدم حضور سليمانم آرزوست