پس اشرف و اعزّ اشياء اسلام است و آن در خدمت امام زمان است ، اگر اكنون هر دو مفقود است بايد در مقام طلب برآئيم و بخواهيم تا ظاهر شود ، و قطع دنباله ظالمين را به مفاد « فَقُطِعَ دَابِرُ الْقَوْمِ الَّذِينَ ظَلَمُوا »^۱ نمايد .
اى فرزند ! اگر يكى از سلاطين هر ساله به كسى انعامى كند و مى داند آن سلطان دشمن امام زمان است ، اگر آن شخص به امامت امام قائل است نبايد بقاء سلطان جائر را به جهت انعامات وى بخواهد ، پس بخواه از امام عصر هر چه مى خواهى ، و خود را فريفته انعامات اهل جور مكن .
اى فرزند ! اگر امام عصر عليه السلامبفرستد در نزد تو كسى را و بفرمايد : اگر من فلان وقت ظاهر شوم تو خواهى مُرد به محض ظهور و ملاقات من ، و اگر بيست سال ديگر ظاهر شوم تو در اين مدّت مى مانى با اموال كثيره و اولاد عديده ، آيا تو بقاء خودت را اختيار مى نمائى يا مردن را براى ظهور فرج ؟
اى فرزند ! اگر سلطان جائر هر سال هزار تومان به تو دهد ، و چون امام عصر ظاهر گردد اين وجه را از تو قطع نمايد بلكه به دشمن تو ظاهراً مى دهد و بفرمايد ـ بر حسب مصلحت ـ : تو مستحق نيستى و ديگرى استحقاق دارد ، آيا كدام برتر است ظهور امام يا رسيدن اين وجه در غياب آن بزرگوار از دست پادشاه جائر ؟ خداوند ما را به محك امتحان در نياورد .
* * *
پس بسيار سزاوار است از خواندن دعاء ندبه غافل نشويم و از خواندن دعاء عهد كه در كتابهاى ادعيّه و زيارات مروى است [...] ^۲ متذكر باشيم .
و بنگر در آخر دعاء عهد چه فرموده اند : چون تمام كردى اين دعاء عهد را سه مرتبه دست بر ران راست خود بزن و بگوى : « العجل العجل ! يا مولاى يا صاحب الزمان ! » و اين

عمر وى ، و ارتداد بسيارى از مردم ، و خروج ايشان از ربقه اسلام ، يعنى : ولايت حقّه ، چنانكه فرمود : « وَكُلَّ إِنسَانٍ أَلْزَمْنَاهُ طَائِرَهُ فِى عُنُقِهِ »^۱ مرا رقّت و حزن فرا گرفت . . » تا آخر حديث .
پس اى مشتاق ! از براى خواب ^۲ هر شب مى خوابى ، شبى براى اين دوست عزيز نخواب و دوست را نشايد با كمال دوستى كه دارد متوقّع و منتظر آقاى دوست نشود ، و عرض كن : « اللّهمّ ! اَنتَ كشّافُ الكُرَب والبَلوى ، وَاِليكَ استعدى فَعِندَكَ العَدوى^۳، وَاَنتَ ربُّ الآخِرةَ والاُولى ، فاَغِث ـ يا غياثَ المُستغيثين! ـ عُبَيدُكَ المُبتَلى ، وَاَرِهِ سَيِّدَه يا شَديدَ القُوى ! وازِل عَنه به الاَسى والجَوى ، وَبَرِّدْ غَليلَه يا مَن على العَرشِ استوى !»^۴ .

در نصايح و وصاياى مرحوم سيّد بن طاوس است به فرزند ارجمندش سيد محمّد

و مرحوم سيد بن طاوس در « كشف المحجّة » ^۵ فرمود به فرزندش سيّد محمد طاب ثراهما : اى فرزند ! هر چه از محقّرات دنيا از دينار و درهم از ايشان مفقود شود به غايت تحصيل مجهود كند ، و براى گمشده افسوس و اندوه خورد با آنكه مواظب نبوده چگونه در مقام طلب برمى آيد ؟ !