315
روح و ريحان ج2

است كه تاريخ ولادت حضرت حجة اللّه صلوات اللّه عليه كه دويست و پنجاه و شش است به تمام اين اعداد منضم نمائيم ، و بعضى از حروف را ملفوظاً به شماره در آوريم چون اين گونه مطالب از اسرار آل رسول است جز به اشاره و تلويح نمى توان اظهار كرد ، هر آنكه تمام الم والمر وطه ودو طسم ويك طس با مورّخه ولادت ضم نمايد شايد خود را از منتظرين محسوب دارد .
و چون حروف مقطعه قرانيّه ذو محامل است اين بنده جاهل را وجوه ديگر در نظر بود ، براى ملاحظه اجمال استدلال بوجوه احتماليّه ننمود .

در لفظ «اغرق لدا» ست كه مطابق است با خبر سابق

و برخى از منجّمين شنيده ام گفته اند : ظهور حق بعد از انقضاء لفظ « اغرق لدا » مى باشد ، يعنى : غرق مى شود زمين از خونهاى مخالفين ، و عدد اين لفظ هزار و سيصد و سى و پنج است يعنى : غين هزار و راء دويست و قاف يك صد ، و مكتوباً اگر كلمه ثانيه را با تنوين بخوانيم با حرف الف سى و پنج مى شود والاّ سى و شش است از آنكه لام سى و دال چهار و دو الف دو است .
و نظير اين فقره خطبه اى است كه حضرت شاه ولايت عليه السلامفرمودند ، خوب است بعباراتها بنويسم .
« ألا وانّ للباطل جولة وللحق دولة ، اَلا وإنّى ظاعن 1 عن قريب ، فارتقبوا فتنة الامويّة والدولة الكسروية .
ثمّ يقتل دولة بنى العباس بالفزع والبأس وتبنى مدينة يقال لها الزوراء بين دجلة ودجيل والفرات ، ملعون سكنها ، منها تخرج طينة الجبّارين ، تعلى فيها القصور ، وتسبل الستور ،

1.ظاعن كوچ كننده ، و ظعون به فتح شتر هودج را گويند ، اظعان بردن و راندن است . ( حاشيه مؤلف رحمه الله ) . بنگريد به : لسان العرب ۱۳/۲۷۱ ماده ( ظعن ) .


روح و ريحان ج2
314

مى كرده ، اما به مضمون « رُبّ حامل فقهٍ ليس بفقيه »۱ از حقايق قرآن اطلاعى نداشت ، پس از نزول به آن محمل اشرف الطف مسألت از حقايق و دقايق و اشارات و بشارات مى نمود و مى آموخت .
و در فقره حديث امام عليه السلام كه فرمود : « ذاق من حدائقنا الباكورة » اشاره به تعلم جبرئيل است بعد از حضرت ختمى مآب صلى الله عليه و آله از تمام قلوب صافيه ائمه طاهرين ، يعنى : تمام دوازده نفر ائمه اطهار به روح القدس كه مربّى و مؤدّب هيكل ظاهرى هر يك از ايشان بوده است بر حسب معنى از ميوه هاى معارف لا تُحصى بهره ها مى دادند و اكنون هم خدمت امام عصر عجّل اللّه فرجه بهره مند مى شود .
(هو)



اين شهر پر از حديث آن روى نكوستدلهاى جهانيان همه بسته اوست
ما مى گوئيم و ديگران مى كوشندتا بهشت را كه بود كه را خواهد دوست
و ترجمه باقى فقرات اين حديث شريف آن است كه :
« پيروان و دوستان ما از اهل نجات اند و گروهى پاكان ، و از براى ما جامه اى هستند نگاه دارنده و بر ظالمان و گناه كاران ما را يارى كنند و جارى مى شود از براى ما چشمه هاى حيات ، پس از بر افروختن آتشها بعد از اتمام عدد الم و طه و طواسين ، واين كتابت من ذرّه اى از كوه رحمت است و قطره اى از درياى حكمت و آن را حسن بن عسكرى در سال دويست و پنجاه و چهار نوشته است » .
و آنچه محتمل است ظهور دولت حق بر تمام اعداد الم وطه وطواسين هزار و دويست و پنجاه و چهار باشد ، و به بيان ديگر هزار و سيصد و چهار مى شود ، و اين فقره در صورتى

1.از كلمات حضرت نبوى صلى الله عليه و آله كه ضمن خطبه شريفشان در مسجد خيف ايراد كردند . رجوع كنيد به : كافى ۱/۴۰۴ ح ۲ ، الامامة والتبصرة : ۱۷۹ ، وسائل الشيعة ۲۷/۸۹ ح ۳۳۲۸۹ .

  • نام منبع :
    روح و ريحان ج2
    سایر پدیدآورندگان :
    حسيني اشكوري، سيد صادق
    تعداد جلد :
    5
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 79745
صفحه از 447
پرینت  ارسال به