آخر احترام هر كلامى به قدر احترام متكلّم است ، و خوب است وضع حرمت گذارى قرآن را از پادشاه زمان بياموزند .
اما در احترام ذريّه نبويّه صلى الله عليه و آله و عترت احمديّه به نحوى مقدم و مُقبل است كه احتياج به شرح و تحرير ندارد .

در اشاره اجمالى به صلات و انعامى كه از اين دولت صرف سادات و ذريّه نبويّه مى شود

همانا عمارات قبور ائمه انام عليهم السلام و ابناء كرام ايشان با هدايا و نذورات و شموع كثيره و وظايف مقرّره براى خدّام تمام بقاع عظيمه و قباب كريمه و مخارج ايّام تعزيه دارى جناب خامس آل عبا عليه السلام و انعاماتى كه به زائرين قبور ائمه طاهرين با وجوهى كه در تكاياى بلدان ايران و تكاياى واقعه در دول خارجه به جهت شيعه صرف مى شود ، و مستمريات كثيره كه به ايتام و مساكين و علماء از بنى فاطمه و سادات مى دهند ، و كتب مناقب و مصائب به امر دولت در هر سال چاپ زده مى شود تماماً از حصر بيرون و افزون از شمار است ، و بالتمام براى رواج شرع و دين حضرت سيّد انام صلى الله عليه و آله است همگى دلالت و حكايت از حسن حال و نيّت حسنه پادشاه وقت و سلطان عصر مى نمايد ، و اعظم آنها بذل و انفاقى است كه در سال هزار و دويست و هشتاد و هفت در راه زيارت خامس آل عباء عليه الصلوة والسّلام فرمودند و به ذات كثير البركات از سلسله سلاطين ماضين ولاحقين به اين اخلاص خاص و انفاق مخصوص اختصاص يافتند و هيچ يك از پادشاهان به اين وضع خوش به زيارت ائمه اطهار به عراق عرب نرفت و بدين گونه صلات وافره و جوائز متكاثره مرحمت ننمود ^۱ .
واشهد باللّه وكفى بذلك شهيداً در نيمه ماه مبارك رمضان قبل از اداء فريضه ظهر در حرم

ابناء دول خارجه سال و ماه و هفته بر كتابهاى مدوّنه كه دارند نظرى بيش ندارند ، و از فهم آنچه مى خوانند و مى گذرند بى خبرند ، و از قرار مسموع در اين اوان آيات قرآن را به لسان خودشان ترجمه كرده اند ، و اهتمامشان در فهميدن احكام قرآنيّه و قرائت حروف و الفاظ ظاهريّه بيشتر است ، حال فهميده اند جامعيّت قرآن و احكام مندرجه در آن چه قدر است و چه مقدار فوائد كثيره دارد و در زمانهاى سابق به اينطور ملازم و مواظب نبوده اند علاوه از تغيير حال دول خارجه رعاياى دولت عليّه ايران در هر صباح و مساء به مفاد « الناس على دين ملوكهم »^۱ بيوتات خودشان را منور به تلاوت آيات كريمه قرآنيّه مى نمايند و رجال و نساء ، كبار و صغار در قرائت آيات شريفه اصرار مفرطى پيدا كرده اند و در تمام مساجد جماعتى از قراء معتمدين مشغول به تصحيح مخارج و تكميل قرائت ايشان اند ^۲ .
و به طريق قطع و يقين در زمانهاى پيشين اين نحو حجّة اللّه الاكبر ، كلام مجيد ، محترم و معظم نبوده است و بدين گونه مواظبت در قرائت قرآن نداشته اند و هر قدر اين كتاب كريم محترم باشد احكام و اوامرش بيشتر معمولٌ به است ^۳ .
و اين مقدار قرآن كه به چاپ و باسمه هر سال و ماه زياد مى شود براى ازدياد توجه نفوس اهل ايمان و اسلام است معهذا در تمام ممالك عليّه قرآنها به خطوط حسنه نوشته مى شود و مخارج و مصارف كثيره مبذول مى گردد .
بلى ، دربانان دولت در چاپ زدن كتاب اللّه مجيد تأكيد اكيد نفرمايند و ملاحظه بى احترامى حرفى از حروف آن را كه بى احترامى به خلاّق عالم است نمايند اصلح است ،