و همين قسم است دعاء علوى مصرى ^۱ كه حضرت خاتم الائمّة المعصومين كراراً تعليم فرمودند براى قضاء حاجات و كفايت مهمّات .
و اگر اين بنده دعوات منظوره كه در كتب ادعيّه و زيارات مسطور است در اين اوراق بعينها مى نوشت از مراد خويش دور بود ؛ لهذا حواله به كتب صحيحه اى كه سهل الاخذ بود نمود .
و نعم ما قال ابو عبداللّه احمد بن حجّاج ^۲ فى آخر قصيدته :



موارد الحتف ان امكنتُ سَوف تَرىتَوَسُّلى بالاِمامِ الحجّةِ الخَلفِ
القائِمِ العَلَم المهدىِّ ناصِرُناوجاعِلِ الشِركِ فى ذلٍّ من التَلَّفِ
مَن يَملأُ الارضَ عدلاً بعدَ ما مُلئتجوراً ويقمع اَهلَ الزيغ والحِيَفِ
سَقَى البقيعَ وطوساً وَسامِراءوَبَغداد وَالمَدفُون فى النَجَفِ
من مهرقٍ مغرقٍ صبّاً غداً سَجماًمُغدَودَقٍ هاطلٍ مُسْتَهْطِلٍ وَكِفِ
و آخر ابيات اوست :



بحبّ حيّدرة الكرارِ مُفتخرىبه شرفتُ وهذا منتهى الشّرفِ

كتب دعوات است ^۱ و منظور نظر مهر انور حضرت حجّة اللّه غافل نشوند .
و همين طريق است دعاء توسل به امام عصر عليه السلام ^۲ كه شرح آن در آخر كتاب « تحفة الزائر » است و اول آن : « سلام اللّه الكامِلِ التّامِ الشامِلِ وصلواتُهُ الدائِمَةُ وبركاتُه القائِمة على حجّةِ اللّهِ ووليِّه فى اَرْضِهِ وبِلادِه وَخَليفتِهِ عَلى خَلقِه وَعِبادِه .. » الى آخره ، اتّكال و اعتماد كلى قطعى نمايند .
پس تقرّب جو بدو سوى الهسر مپيچ از طاعت او هيچ گاه
زانكه او هر كار را گلشن كندديده هر كور را روشن كند
او اندر زمين پاى^۳چون كوه قافروح او سيمرغ بس عالى طواف
دستگير و بنده خاص الهطالبان را بس برد تا پيشگاه
گر بگويم تا قيامت نعت اوهيچ او را غايت و مقطع مجو
و همين طور از آداب خواندن دعاء صحيحى كه مشهور به دعاء فرج است و در جلد سيزدهم « بحارالانوار » ^۴ است براى هر مهمّى مواظبت كنند ، و اوّل آن : « يا من اظهر الجميل وستر القبيح! يا من لم يؤاخذ بالجريرة ولم يهتك السّتر! . . » الى آخره ، از دعاهائى است كه حضرت امام عصر عليه السلامتعليم فرموده است .
و دعاء ديگر هم موسوم به دعاء فرج است كه غالباً در قنوت نمازها خوانده مى شود ، اوّله : «لا اله الاّ اللّه الحليم الكريم . . » الى آخره ^۵ .