سيّد انبياء صلى الله عليه و آله تنصيص كرد و اسامى ايشان را در ساق عرش به نور نوشته ديد و هر كس غير ما ادّعاء امامت كند خداوند او را با ابليس و جنودش محشور مى كند پس اين دو بيت را انشاد كرد :



انّ اليهود لحبّهم لنبيّهمامِنوا بوائق ¹ حادث الازمان ²
والمؤمنون بحبّ آل محمد
يرمون فى الآفاق بالنيران ³
و اين حديث طويل الذيل است .
و عجب تر در ذكر ائمه اثنا عشر روايت ديگر از كتاب « مقتضب الاثر » ⁴ است كه ابراهيم بن ابى سماك در مسجد سهله براى جمعى نقل كرد من نزديك دومة الجندل شب تاريكى راه مى رفتم بين جبال و رمال پس شنيدم هاتفى اين ابيات خواند :



ناد من طيبة ⁵ مثواه
و فى طَيِّبَةٍ ⁶ حَلاّ
احمد المبعوث بالحق
عليه اللّه صلّى
وعلى الباقى له فى
الفضل والمخصوص فضلا
وعلى سبطيهما المسموم
والمقتول قتلا
وعلى التسعة منهم محتداً
طابُوا وأصلا
هم مَنارُ الحق للخلقإذا ما الخلق ضلاّ
نادهم يا حجج اللّه على العالم كلاّ
كلمات اللّه تمتبهم صدقاً وعدلا
و ايضاً از عبداللّه بن عمر مرويست كه : حضرت رسول صلى الله عليه و آله به حضرت امير عليه السلامفرمودند : « يا على ! من نذير اين امّتم ، و تو هادى ، وحسن قائد ، وحسين سائق ، وعلى بن الحسين جامع ، ومحمد بن على عارف ـ يا فارط ـ ، و جعفر بن محمد كاتب ، و موسى بن جعفر مُحصى ، وعلى بن موسى مُعبّر و منجى وطارد مبغضين ومُدْنى محبّين ، ومحمد بن على مُنزل اهل بهشت به درجاتشان يا قائد و سايق ، وعلى بن محمد خطيب شيعيان ومزوّج ايشان به حُور العين ، و حسن بن على بادى و معطى يا سراج اهل الجنة ، وقائم خلف ناشد وشاهد يا شفيع ايشان است در بهشت » ⁷ .
و اين حديث را بَغَوى كه يكى از علماء سنّت است نيز نقل كرده است به اسناد مسطوره .
و ايضاً حديث لوح اخضر ⁸ كه از زبرجد خضراء و در آن اسامى ائمه هدى مكتوب بود و آن كتاب انور ⁹ از شمس مضيّه و اطيب از رائحه مسك اذفر مى نمود كه خداوند براى پيغمبر اكرم هديه فرستاد ، در احاديث مرويه از حضرت عبدالعظيم مذكور خواهد شد .
و آيات كريمه اى كه مؤوَّل در حقّ ائمه اثنا عشر است در كتب تفاسير مانند آيه نور و آيه مباركه « إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ » ¹⁰ و آيه كريمه « وَالسَّماءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ » ¹¹ و آيه شريفه « إِنَّا

درستى كه من به او بركت دادم و بسيار كردم نسل او را از مادماد ^۱ كه در لغت عبرانيه اسم مبارك حضرت رسول صلى الله عليه و آله است ، و آن را به عربى تعبير به غاية الغاية كرده اند از آنكه غايت كمال در آن بزرگوار موجود بود و از آن بزرگوار دوازده رئيس بيرون آمد و به وى قوم عظيم بخشيدم .
خلاصه آنچه در صحف منزله انبياء عليهم السلام است با اخبارات ديگرى كه خداوند عطوف به پيغمبران فرموده است لا تحصى است .

در ايمان نعثل يهودى و ابيات فصيحه اى كه اذعان به وجود شريف هر يك از ايشان است

و در كتاب « كفاية » ^۲ از ابوالمفضل شيبانى مرويست كه : ابن عبّاس گفت : نعثل يهودى خدمت حضرت رسول صلى الله عليه و آله مشرّف شد و مسائلى سؤال كرد كه يكى از مسائل اوست : حضرت موسى بن عمران دوازده وصى داشت آيا شما هم داريد ؟ آن جناب يك يك را باسمائهم بيان فرمود ، آن گاه فرمود : لاوى بن ارحيا را مى شناسى ؟ عرض كرد : « بلى ، مدّتى از بنى اسرائيل غايب شد پس ظاهر گرديد ، بعد از اندراس شريعت موسويّه با قومش قتال كرد و با پادشاه زمان جهاد نمود تا او را كشت ، و نظير آن حذو النعل بالنعل والقذّه بالقذّه واقع مى شود و آخر از اين دوازده نفر غايب مى شود بعد از چندى ظاهر مى گردد و دين را تجديد مى كند » .
بعد فرمود : « طُوبى لِمَنْ أحَبَّهُمْ ، و طُوبى لِمَنْ تَمَسَّكَ بِهِم ، وَالْوَيْلُ لِمُبْغِضِهِمْ » .
پس نعثل يهودى برابر حضرت نبوى صلى الله عليه و آله ايستاد و شهادت گفت و اين اشعار را انشاد كرد :



صلّى العلىّ ذوالعلىعليك يا خير البشر
انت النبى المصطفىوالهاشمى المفتخر
بك اهتدينا رشدناوفيك نرجو ما امر
ومعشر سميّتهمائمة اثنا عشر
حباهم ربُّ العلىثمّ صفاهم من كدر
قد فاز من والاهموخاب من عفى الاثر
آخرهم يشفى الظما^۳وهو الامام المنتظر
عترتك الاخيار لىوالتابعون ما أمر
من كان منكم معرضافسوف يصلى بسقر
و اين اشعار فصيحه از كمال وضوح احتياج به ترجمه ندارد .
و ايضاً حديث مشهور كه تمسك اين امّت است به شمس و قمر و فرقدين و نجوم زاهره كه ائمه نجباء نقباء معصومين مطهّرين اند نبوى است و صحيح است ^۴ .
و ايضاً در كتاب مذكور ^۵ مرويست جابر بن عبداللّه از حضرت باقر عليه السلامسؤال كرد كه قومى هستند مى گويند امامت در صلب حضرت امام حسن عليه السلام و امام حسين عليه السلاماست فرمودند : دروغ مى گويند مگر نشنيده اند كه خداوند فرموده است : « وَجَعَلَهَا كَلِمَةً بَاقِيَةً فِى عَقِبِهِ »^۶ و آن در صلب حضرت امام حسين عليه السلاماست : اى جابر ! امامت ائمه هدى عليهم السلام را