و كرامتى مخصوص .
بيست و سوم : از خلق فيوضات و افاضات ائمه اثنا عشر منقطع نمى شود ، يعنى : از مقابر شريفه ايشان قضاء حوائج و كشف نوائب و شفاء مرضى و امن خائفين و اداء ديون مى شود ، چنانكه تربيت و افاضه آفتاب به غائب شدن منقطع نمى گردد .
بيست و چهارم : اجساد شريفه ايشان بعد از حيات متغيّر و مختلف نمى شود و نكهت و رائحه غير حسنه استشمام نمى نمايند ، چنانكه در جسد شريف لطيف جناب خامس آل عبا عليه السلام رائحه اطيب از مشك و عنبر شنيده مى شد ، و نور و ضياء و تلؤلؤ و بهائى ديگر مؤالف و مخالف ديدند ، و هر يك از اين اشارات مأخوذ از اخبار صحيحه است .
بيست و پنجم : خداوند منّان به ائمه طاهرين قدرت و توانائى مرحمت فرمود كه هر يك بر حسب اراده حقّه هر وقت مى خواستند در آنِ واحد ، به امكنه عديده حاضر مى شدند ^۱ .
و احاديثى كه در كتاب « اصول كافى » است دلالت مى كند بر بالين موتى و احياء حاضر مى شدند از روى حقيقت نه مجاز ، نه خيالى و تخيّلى يا مثالى و تصوّرى .
و مرحوم علم الهدى سيّد مرتضى شعر معروف :
يا حار همدان من يمت يرنى
را به رؤيت خير و شرّ ، حسنه و سيّئه از براى محتضر تعبير فرمود ^۲ .

شمائم جسمانيّه نفحات و شمائم روحانيه عقلانيه است ، و ناچار هر چيزى كه در عالم وجود موجود است او را رائحه اى است چه طيّبه و چه منتنه ، چه مليحه و چه قبيحه ، پس بر حسب اختلاف وجودات در آنها روائحى است .
و قواى شامّه هم مختلف است بعضى از دور استشمام مى كنند و بعضى از نزديك ، ائمه اطهار اگر بخواهند بعيد از براى ايشان قريب است حتى رائحه كفر و ايمان ، اطاعت و معصيت را استشمام مى كنند .
و حديث « انّى اشمّ رائحة الرحمن من طرف اليمن » معتبر است ، و البته جسم ، رائحه روح را استشمام نمى كند براى مباينت ظاهر با باطن و مباينت اهل باطن با اهل حقيقت .
و همين طريق است قوّه لامسه ايشان با ملموسات بر حسب اختلافى كه در حقايق اشياء ملموسه است ، و لمس هر چيزى در خود ملموس اوست .
و همين طريق است قوّه قواى و مشاعر باطنه ايشان چنانكه ابن ابى الحديد معتزلى گفته است :



صِفاتُكَ اسماءٌ وَذاتُكَ جَوْهَرٌبَرِى ءُ الْمَعانى عن صِفاتِ الْجَواهِرِ
تجلُّ عَنِ الأَعْراضِ والْأَينِ والْمَتىوَيكبُرُ عَنْ تَشْبيهِهِ بِالْعَنَاصِرِ^۱
بيست و يكم : زمين بدون وجود هيچ يك از ايشان بر پاى نيست ، و اگر ظاهر نشوند و مستور باشند براى آن است كه مردم از ربقه انقياد ايشان خارجند ، چنانكه عبارت « وعدمه منّا » دلالت دارد ، پس چنانكه در هر زمانى پيغمبرى لازم است امام هم به منزله اوست و قرآن وى الهام است ، و هُوَ امانٌ لأهلِ الْأرْضِ ^۲ .
بيست و دوم : خداوند آثار ائمه اطهار را از دنيا محو نمى نمايد و زمين و سباع و هوام و ديدان ، لحوم و عظام ايشان را نمى خورند ، و اين فقره منصوص است