پس هر كس كاملاً مشايعت ائمه معصومين عليهم السلام را در متابعت احكام از مسائل حلال و حرام نمود شيعه اوست و اگر نه امام عليه السلام فرمود : « اغرب ثمّ اغرب ثم اغرب » ، و مشهور است در سرداب مبارك آواز امام عصر عليه السلام را شنيدند كه مى فرمود : « اللهمّ ! إنّ شيعتنا قد خُلقوا من فاضل طينتنا ، وعُجّنوا بماء ولايتنا ، اللّهمّ اغفرهم من الذنوب ما فعلوا اتّكالا على حبّنا ، ووَلِّنا يوم القيامة أمورهم ، ولا تؤاخذهم بما اجترحوا من السيّئات اكراماً لنا ، ولا تقاصِّهم ¹ يوم القيامة مقابل اعدائنا ، وان خفّت موازينهم ففضِّلها بفاضل حسناتنا » ² .
سلام اللّه على قائل هذه الكلمات .

در سبب ظهور لقب رفض و معنى آن است

و عجب است از آن فرقه خبيثه اى كه طايفه شيعه حقه را « رافضه » لقب دادند .
و شهرستانى در « ملل و نحل » گفته است : جماعتى از شيعه كوفه ترك كردند زيد بن على را و از اين جهت آنها را رافضى ناميدند ، بعد از ايشان به ديگران اين اسم جارى شد ، و « رفض » به معنى ترك است ^۳ .
و ابن شهرآشوب نقل كرده است كه : حضرت صادق عليه السلامبه اصحاب خود فرمودند : « اين مردم شما را رافضى نام نكردند بلكه خداوند شما را رافضى خواند ؛ براى آنكه هفتاد نفر از خيار بنى اسرائيل ترك كردند دين فرعون را و ايمان به حضرت موسى آوردند ، پس آنها را رافضى خواندند ، خداوند امر فرمود : حضرت موسى اين اسم را در تورات ثبت كند » . بعد فرمودند : « اى ابوبصير ! مردم رفض و ترك كردند خير را و گرفتند شرور را ،

و در علائم تشيّع آنچه كه حضرت امير عليه السلام به احنف بن قيس فرمودند كفايت است ، و اين آيه در حق ايشان است « أَلاَ إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللّهَ لاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ * الَّذِينَ آمَنُوا وَكَانُوا يَتَّقُونَ * لَهُمُ الْبُشْرَى فِى الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَفِى الآخِرَةِ لاَ تَبْدِيلَ لِكَلِمَاتِ اللّهَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ » ¹ .
و اين اوصاف هم در حق ايشان است : « وهم اهل الهدى واهل التقوى ، واهل الخير ، واهل الايمان ، واهل الفتح ، واهل الظفر ² .
وهم الشاجعون ³ الناحلون الذابلون ⁴ المُتباذلون المُتحابّون المزاورون ⁵ .
وهم صفر الوجوه من السَهَر ، عُمش العيون من البكاء ، ذُبل الشفاه من الدعاء ، خمصُ البطون من الصّيام ، حدب الظّهر من القيام ، عليهم غبرة الخاشعين ⁶ .



اين طايفه اند حق پرستانباقى همه خويشتن ⁷ پرستند