نموده اند. وى سپس آثار آنان را به اجمال، مورد بررسى قرار مى دهد. ۱
مناشدة ۲ واحتجاج به حديث غدير
علامه امينى، در ادامه جلد نخست «الغدير»، مناشدتها و احتجاجهايى كه به حديث شريف غديرخم صورت گرفته، بيان و بيست و دو مورد نقل مى كند كه در تمامىِ آنها، به ولايت علىّ بن ابى طالب(ع) و داستان غديرخم احتجاج شده و مورد تصديق و تأييد مخاطبين قرار گرفته است. ۳
چنانكه پيش از اين نيز اشاره شد، واقعه غديرخم از ابتداى وقوع تا عصر حاضر، پيوسته مسلم و حوادث غير قابل ترديد بوده است، به طورى كه دوست و دشمن به آن اذعان داشته و آنرا بازگو مى نمودند. از اين روى بين صحابه و تابعين، چه پيش از دوران خلافت ظاهرى اميرالمؤمنين(ع) و چه در عهد خلافت آن حضرت(ع) و اعصار پس از آن، استدلال به حديث غدير و ياد آورى آن با مبادله سوگند (مناشدة) بسيار دست داده است.
مؤلف «الغدير» اين فصل از كتاب را با مناشده هاى شخص اميرالمؤمنين(ع) آغاز نموده است كه نمونه اى از آن چنين است:
مناشده على(ع) در روز «شورا» ،در سال 23 هـ.ق
حضرت (ع) در اين مناشده، كه آن را در جمع اعضاى شورا و با هدف اثبات حقّ خود انجام داد، بخشى از فضايل و امتيازات خويش را برشمرد و فرمود: «من به طور مؤكّد به چيزى بر شما احتجاج و استدلال خواهم نمود كه هيچ فرد عرب و غير عربى از شما نتواند آن را دگرگون نمايد».
سپس فرمود: «همه شما را سوگند مى دهم به خدا، آيا در ميان شما كسى هست كه
1.همان، ج۱، ص۱۹۱ـ ۱۹۸
2.مناشدة: قسم خوردن و حجّت آوردن.
3.الغدير، ج۱، ص۱۹۹ـ۲۵۷
