مؤلف دانشمند، ضمن بحث در آيات پيشگفته، به نقد اتهاماتى كه برخى، جاهلانه و يا مغرضانه به شيعه نسبت داده اند، پرداخته و به آن پاسخ گفته و حقيقت امر را روشن ساخته است. از جمله: نقدى بر «قرطبى» و «قسطلانى» در ذيل آيه «تبليغ»؛ نقدى بر «سيوطى» و «آلوسى» در ذيل آيه «اكمال دين»؛ نقدى بر «ابن تيميه» در ذيل آيه «عذاب واقع».

عيد غديرخم در اسلام

علامه امينى، در اين عنوان، دلايل جاودانگىِ عيد غدير در اسلام را بيان مى كند و عيد گرفتن اين روز تاريخى را، از دلايل جاودانگىِ حديث غدير مى داند.
وى مى افزايد:
گرچه شيعيان بيش از هر كس ديگرى نسبت به اين امر اظهار علاقه مى كنند، لكن اين عيد اختصاص به شيعيان ندارد و ساير فرق اسلامى نيز، اين عيد را بزرگ مى شمارند. ^۱

داستان تهنيت

براساس روايت زيد بن ارقم، پيامبر(ص) در غديرخم و پس از نزول آيه «تبليغ» به مردم دستور داد تا از صميم قلب با على(ع) عهد و پيمان بندند، و اولاد و اهل بيت خويش را نيز بدان ملزم كنند. و فرمود كه بر على(ع) سلام كنند و بر ولايت و اميرى او بر مؤمنان، تصريح كنند.
مردم نيز فرمان بردند، و نخستين كسانى كه با پيامبر(ص) و على بن ابى طالب(ع) دست دادند و تهنيت گفتند، ابوبكر، عمر، عثمان، طلحه و زبير بودند. ^۲
سپس مؤلف داستان بيعت شيخين (ابوبكر و عمر) با على(ع) را، از شصت تن از دانشمندان طراز اول اهل سنّت نقل نموده، و سلسله ناقلان اين داستان را به جمعى از صحابه رسول خدا(ص) منتهى ساخته است، كه از آن جمله اند: عبداللّه بن عباس،