شيعه، از طريق اهل بيت(ع)، و اهل سنّت از طريق پيامبر(ص) نقل كرده اند كه: روزه داشتن در روز هيجدهم ذوالحجه (عيد غدير)، ثواب فراوانى دارد. و نيز گروهى از دانشمندان اهل سنّت از پيامبر گرامى اسلام(ص) نقل كرده اند كه فرمود: «هر كس روز هيجدهم ذوالحجه (روز غدير) را روزه بدارد، براى او ثواب روزه شصت ماه نوشته مى شود.» ^۱
صاحب «الغدير» حديث پيشگفته را از سيزده تن از حفاظ بزرگ اهل سنّت نقل نموده و سپس، به ابن كثير كه منكر اين حديث شده، پاسخ گفته، و سخن او را نقد و بررسى مى كند.

شعر غدير

از جمله مهمترين مباحث جلد دوم «الغدير فى الكتاب والسنّة والادب»، شعر غدير است.
مؤلف، نخست، شعر و شاعرى را از منظر قرآن كريم مطرح نموده، و آنگاه مقام و منزلت شعر و شاعران را از ديدگاه پيامبر اكرم(ص) و ائمه هدى(ع) و بزرگان دين بررسى كرده است. ^۲
پيامبر(ص)، شعرا را تكريم مى نمودند و مورد تشويق قرار مى دادند و از اين زبان و سلاح در جهت اهداف مقدس، سود مى جستند. همين امر باعث گرديد تا شاعران بسيارى، از مرد و زن، پروانه وار، گرداگرد شمع وجود پيامبر(ص)، حلقه زنند و عاشقانه بسرايند.
امامان معصوم(ع) نيز شعرا را گرامى مى داشتند و به پاس اشعار و سروده هاى آنان، محافل با شكوهى مى آراستند و به آنان جوايز ارزنده اى اهدا مى نمودند. ^۳