غديريه اميرالمؤمنين(ع)
چنانكه پيش از اين نيز اشاره شد، مؤلف «الغدير» بحث شعراى غدير را با شعراى قرن نخست هجرى آغاز نموده، و دفتر غديريه سرايان سده نخست هجرى را با نام مبارك امام على(ع) گشوده است، و از اميرمؤمنان(ع) بعنوان طلايه دار و سر سلسله شعراى غدير نام برده است.
آرى، او پس از پيامبر اكرم(ص) فصيحترينِ مرد عرب است و آشنايى او به خصوصيات و موازين كلام عرب با هيچ شخص ديگرى قابل مقايسه نيست و هموست كه كلام پيامبر گرامى اسلام(ص) را «من كنت مولاه فهذا علىّ مولاه» به امامى كه طاعتش چون پيامبر(ص) بر همه واجب است، معنا مى كند.
حضرت(ع) در پاسخ به نامه معاويه كه به زعم خويش، براى خود فضايلى برشمرده بود، چنين سرود:
محمّدّ النبىُّ اَخى وصِنْوىوحمزة سيد الشهداء عمّى
وجعفرّ الذى يُضحى ويُمسىيطيرُ مع الملاذكة ابن اُمّى
وبنت محمّد سكنى وعرسىمنوط لَحمُها بدَمى ولَحمى
وسبطا احمد وَلَداىَ منهافايّكم ولَهُ سهمّ كسَهمى
سبقتكمُ الى الاسلام طُرّاًعلى ما كان من فَهمى وعلمى
فاوجب لى ولايَتَهُ عليكمرسول الله يومَ غدير خمِّ
فاوجَبَ لى ولايتهُ عليكمرسول الله يومَ غدير خمِّ
فويلّ ثم ويلّ ثمّ وَيلّلِمَن يلقى الا له غداً بظلمى۱
علامه امينى از «بيهقى» دانشمند اهل سنّت نقل كرده اند كه گفته است: «حفظ اين اشعار بر دوستان و پيروان على(ع) واجب است تا مفاخر آن حضرت را بدانند.»
حسان بن ثابت و غدير
غدير سراى ديگر عصر رسالت، حسان بن ثابت است. او نخستين شاعر غدير و از
