اين اجازه، از رساله «في أحوال الفاضل الخوانساري» (تأليف ابو المعالى كلباسى) نقل خواهد شد.
2ـ فرزند ديگرش، آقا رضى الدين محمّد خوانسارى. ۱
3ـ ابوالحسن شريف عاملى(م1139ق). ۲
4ـ سيّد نعمت اللّه جزايرى (م1112ق). ۳
5 ـ شيخ محمد بن عبد الفتّاح سراب تنكابنى(م1124ق). ۴
6 ـ لطف اللّه شيرازى. او از شاگردان فيض كاشانى و محقّق خوانسارى بوده و در ذى الحجّه سال1097ق، اجازه مختصرى از استادش ـ خوانسارى ـ دريافت كرده است. آغاز اجازه چنين است: «الحمد للّه الّذى لايبلغ حريم كنه…». ۵
7 ـ امير ذوالفقار همدانى. ۶ او از شاگردان برجسته محقق خوانسارى است كه اجازه مفصّل استاد به وى، در «بحارالأنوار» علاّمه مجلسى آمده است ۷ و ما اين اجازه را به نقل از آن، در ادامه اين مقاله مى آوريم.
8 ـ ملاّ محمد قاسم بن خواجه محمد بن شمس الدين فومنى گيلانى. در ضمن نسخه اى از كتاب «من لايحضره الفقيه»، ۸ محقّق خوانسارى به خطّ خود، اجازه
1.همان جا.
2.همان (چاپ جديد)، ج۷، ص۱۴۳؛ مجلّه «تراثنا»، ش۵۲، ص۷۱ .
3.طبقات أعلام الشيعة (قرن۱۲)، ص۷۸۶؛ روضات الجنات (چاپ سنگى)، ص۱۹۵؛ نابغه فقه وحديث، سيد محمّد جزايرى، ص۱۷۹ .
4.روضات الجنات (چاپ سنگى)، ص۱۹۵؛ سفينة النجاة، سراب تنكابنى، تصحيح مهدى رجايى (مقدمه مصحّح).
5.طبقات أعلام الشيعة (قرن۱۲)، ص۶۲۶؛ الذريعة، ج۱، ص۱۸۸، ش ۹۷۵.
6.طبقات أعلام الشيعة (قرن۱۱)، ص۲۱۲ .
7.بحار الأنوار (چاپ بيروت)، ج۱۰۷، ص۸۵ ـ ۹۱ .
8.اين نسخه، به خطّ محمد قاسم جيلى است و اصل نسخه و عكس آن، در مؤسسه احياء التراث الاسلامى قم، موجود است. در اين نسخه، اجازه ديگرى به همين مجاز از عبداللّه بن حسنعلى بن عبداللّه شوشترى به چشم مى خورد.
