نداشتند. خوب, اين كار شروع شد و ان شاء اللّه تكميل خواهد شد و محيط مناسبى پديد مى آيد. البته خودِ شهر رى استحقاق بيش از اين را دارد.
در زمان شاه, مشكلات تهران به جنوب تهران و به شهر رى مى آمد… فاضلاب كارخانه هاى مزاحم و اصولاً چيزهاى خشن و سنگين مثل سنگبرى و چرم سازى و از اين چيزها در شهر رى جمع مى شد. در صورتى كه رى در قديم به عنوان يك نقطه خوش آب و هوا جزو مناسبترين نقاط روى زمين براى زندگى شناخته شده بود. بالا دست رى, داشت رى را مى خورد. من در مسئوليت رياست جمهورى ـ به عنوان طلبه اى كه از قديمْ علاقه مند بودم كه سيماى رى, نيكو بشود و رى, شكل بهترى به خود بگيرد ـ برنامه هايى براى كل شهر تنظيم كردم كه به عنوان اولين (شهر سالم) كشور معرفى شود و همچنين محور و مركز شهر رى, همين آستان قدس عبدالعظيم باشد. خوب, آقاى رى شهرى اينجا اين توفيق را پيدا كردند كه متصدّى و مسئول اين كار خوب بشوند. همان طور كه مى بينيد, طرح توسعه آستان به جاى خوبى رسيده است. ما اميدواريم بقاياى كار ـ كه خيلى هم مشكل نيست ـ به انجام برسد و اين مجموعه يك اثر ماندنى و مناسب براى ايران و تهران و انقلاب بشود; ان شاء اللّه!

درباره دانشكده علوم حديث

امّا در مورد اين دانشكده حديث… خوب, اين هم جزو آرزوهاى ديرين من بود. من پيش از انقلاب, يك كار تحقيقى را در مورد ائمّه آغاز كردم (به صورت دسته جمعى) كه ركن آن, بخش حديث بود. البته آن كار در قم دارد انجام مى شود و ادامه دارد.
روزى كه جناب آقاى رى شهرى گفتند برنامه اى براى تأسيس دانشكده حديث دارند, من خيلى خوشحال شدم و برخلاف معمول طرحهاى غير دولتى ـ كه طبعاً نبايستى ما مسئوليتش را مى پذيرفتيم ـ مسئوليت همه هزينه دانشكده را پذيرفتم; چون فكر مى كردم الآن اگر ايجاد نشود, ممكن است در آينده هم كسى اين كار را