در ايران (بعد از انقلاب), ما به دنبال اسلام ناب هستيم. در اسلام خالص بايد همان وزنى را كه حديث و قرآن دارند, براى آنها قائل شد و خوشبختانه امام راحل ما با آن شخصيّت علميشان, در تدوين طرحها و تعيين راهها كمك بزرگى كردند. مرجعى مثل امام كه قولشان حقيقتاً حجت است, خيلى كمك مى كند تا اينكه طلبه اى مثل بنده به فكر اصلاحى بيفتد و كارى بكند. ايشان حرفشان براى همه حجت است. اين راهها در زمان ايشان مشخص شد.
قرآن و حديث, بر اساس همان حرف پيغمبر, ثقل اكبر و ثقل اصغرند; يعنى ما بهاى اول را به قرآن مى دهيم و بعد از آن نوبت به حديث مى رسد. البته اينها بايد با هم و در كنار هم باشند; نه اينكه اوّلْ آن, دومْ اين. هر چند, وقتى با هم نگاه مى كنيم, اصل و محور براى ما قرآن است. وظيفه حديث, تفسير قرآن و توضيح قرآن و باز كردن مكنونات قرآن و تأويل قرآن و آن كتاب مبين (هر چه باشد: قرآن, لوح محفوظ يا چيز ديگر) است. حديث, آن محتويات را مى خواهد براى مردم باز كند. پس اصالت را مى دهيم به آنها; امّا اگر حديث نباشد, آنها هم روشن و كافى نيستند; لذا ما بايد پايگاه حديث را تقويت كنيم.
تا امروز, يك عدم تعادلى در حوزه ها و مراكز دينى ما ديده مى شد كه نكته مهمى است. الآن اين همه دانشكده قرآن, اين همه توجه به از بر كردن قرآن, به تفسير قرآن, به مسابقات قرآن و خدمات قرآنى (از قبيل نرم افزارهاى رايانه اى) و…را در جامعه و محيطهاى علمى و فرهنگى مى بينيم. خوب, حديث هم بالاخره رتبه اش بعد از قرآن است و امروز بحمداللّه به اين نكته دارد توجه مى شود.
شهر رى, جاى مناسبى است. اگر چه از قم بايد ارتزاق بكند. خيلى از دانشمندانى كه مناسب اين كارند, در قم هستند. شهر رى از نظر تاريخى مركز نشر حديث بوده است. مرحوم كلينى, مرحوم صدوق و خاندان صدوق را نمى شود ناديده گرفت. اينجا هميشه مركز نشر حديث بوده است. ما مى گوييم براى كار حديثى, اينجا مناسبتر است و يكى از ادلّه اش اين است كه هم به قم نزديك است و