خودشان از تورات و منابع ديگر داشتند, گاهى به نام حديث به خورد مردم مى دادند. از اينها هم خيلى داريم. شرايط زمانى فرق مى كرده و لذا روايات تقيه اى هم خيلى داريم. رواياتى داريم كه مصلحتى و موضعى صادر شده اند. مسائل شخصى خيلى داريم. گاهى ائمّه به فردى كه مى خواست سفر كند, يك راهنمايى هايى مى كردند. اين گونه مسائل در احاديث ما ضبط شده, جمع شده, نوشته شده و يك كار عميق لازم دارد. دانشكده, اين كار را مى تواند بكند.
من توصيه ام به مسئولان دانشكده اين است كه موضوع يابى را خيلى جدّى بگيرند. قبل از اينكه كارى بشود, بايد افراد با سوادى را جمع كنيد; با آنها قرارداد ببنديد كه با شما كار كنند; موضوع برايتان پيدا كنند. البته, الآن با تحقيقاتى كه اهل سنّت كرده اند در مصر و عربستان و پاكستان, كار ما آسانتر است. كارهاى آنها با ارزش است. مى توانيم كارهاى آنها را هم بگيريم و موضوع درست كنيم. بعد بايد سعى كنيم موضوعات را بين پايان نامه هاى فوق ليسانس و دكترا پخش كنيم و نظارت كنيم و حرفهاى اساسى بيايد داخل اين رساله ها تا هر يك از آنها بتواند يك كتاب بشود, يك كتاب جدى.
آية اللّه امينى يك صاحب نظر جدّى در حوزه است. دقايقى قبل كه در خدمت ايشان نشسته بوديم, ايشان مشكل تنقيح روايات را مطرح كردند. اين وضع آلوده, تنقيح لازم دارد. اين, يك كار مهمى است. الآن به هرحال, سرمايه زيادى از بيت المال در اينجا خرج شده است. حالا چه خود شما داده باشيد, چه ما داده باشيم,مال بيت المال است. از اين سرمايه (خوابگاه ها, كتابخانه تخصصى و…) بايد به نحو احسن استفاده بكنيم.
در دانشگاه هاى ما, در دانشكده هاى الهيّات, آدمهاى با سواد خوبى هستند كه راهكار تحصيل دانشگاهى را بهتر از ما بلدند و تجربه دارند. بايد از آنها خوب استفاده شود. با محققان عالى قدرى كه در قم هستند و با شيوه طلبگى و حوزه اى كار مى كنند, بايد ارتباط برقرار شود و از آن منابع استفاده شود. ضمناً ما از روايات