عقايد شيعه و غلات, و… اهتمام ورزيده است.
فصل پايانى كتاب, عهده دار بررسى تأثير منفى غُلات بر تاريخ شيعه, اوصاف غاليان در منابع رجال شيعه, غلو در فقه و كلام شيعه, و… است.
كتاب, در آخر, داراى فهرستهاى فنّى دقيق و كارآمد است.
گفتنى است اين پژوهش, پايان نامه كارشناسى ارشد نويسنده است كه در سال 1375 از آن دفاع نموده و بخشهايى از آن در دو شماره نخست (علوم حديث) منتشر شده است.

جابر بن حيّان
ناصر باقرى بيدهَندى
قم: انتشارات نصر, 1378ش
66 صفحه, چاپ اوّل, رقعى

جابر بن حيّّان, از آن دسته از شخصيت هاى تاريخى است كه پژوهش درباره آنها و آثارشان, هراز چندگاه, حلقه گم شده اى را در تاريخ علم, مكشوف مى سازد.
تك نگارى ها درباره جابر به عنوان: حكيم, كيمياگر, طبيب, منجّم, متكلّم, و… بسيار بوده است; امّا همچنان ابعادى از شخصيت او بر اهل تحقيق, پوشيده يا مبهم است. از جمله اينكه چه بخشهايى از دانش وى مستقيماً از امام صادق(ع) به او رسيده و او در ميان صحابيان و راويان اهل بيت, چه جايگاهى دارد.
مؤلف كتاب حاضر, در عين مختصرنويسى, به ابعاد گوناگون شخصيّت جابر و برجستگى هاى علمى او اشاره كرده, با آوردن دلايل و شواهد متعدّد از متن نسخه هاى كهن كتب و رسائل وى, شاگردى جابر را در محضر امام ششم و روايت وى را از آن حضرت و پدران ارجمندش قطعى مى شمارد.