۱۸۴.الدرّ المنثورـ به نقل از كعب ـ: در تورات مى‏ديدم كه نوشته است : در ميان زمينيان ، هيچ محبّتى نيست ، مگر آن كه آغازش از خداوند متعال است كه آن را بر زمينيان فرود مى‏آورد . سپس قرآن را خواندم و ديدم كه در آن اين آيه است : «آنان‏كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند ، [خداى ]رحمان ، به زودى برايشان محبّتى قرار مى‏دهد» .

۱۸۵.سنن ابن ماجةـ به نقل از ابو ذر ـ: به پيامبر خدا گفتم : [چرا] انسان كارى مى‏كند و مردم بر اثر آن ، او را دوست مى‏دارند ؟
فرمود : «اين ، مژدگانى دنيايى مؤمن است» .

ر . ك : ص 603 (محبوب شدن در ميان دوستان خدا) ، ص 605 (منفور شدن در ميان دوستان خدا)

3 / 4

خوى‏هاى پديدآورنده دوستى

الف ـ خوش‏نيّتى

۱۸۶.امام على عليه‏السلام : هر كه خوش‏نيّت گردد ، پاداشش فراوان مى‏شود ، زندگى‏اش خوش مى‏گردد و دوستى‏اش [بر ديگران] لازم مى‏شود .

ب ـ خوش‏گمانى

۱۸۷.امام على عليه‏السلام : هر كه به مردم خوش‏گمان گردد ، دوستى آنان را به دست مى‏آورد .

۱۸۴.الدرّ المنثور عن كعب : أجِدُ فِي التَّوراةِ : إنَّهُ لَم تَكُن مَحَبَّةٌ لِأَحَدٍ مِن أهلِ الأَرضِ حَتّى تَكونَ بَدؤُها مِنَ اللّه‏ِ تَعالى يُنزِلُها عَلى أهلِ الأَرضِ . ثُمَّ قَرَأتُ القُرآنَ فَوَجَدتُ فيهِ : « إِنَّ الَّذِينَ ءَامَنُواْ وَ عَمِلُواْ الصَّــلِحَـتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَـنُ وُدًّا » .^۱

۱۸۵.سنن ابن ماجة عن أبي ذرّ عَن رَسولِ اللّه‏ِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله : قُلتُ لَهُ : الرَّجُلُ يَعمَلُ العَمَلَ للّه‏ِِ فَيُحِبُّهُ النّاسُ عَلَيهِ ؟ !
قالَ : ذلِكَ عاجِلُ بُشرَى المُؤمِنِ . ^۲

3 / 4

أخلاقٌ تورِثُ المَحَبَّةَ

أ ـ حُسنُ النِّيَّةِ

۱۸۶.الإمام عليّ عليه‏السلام : مَن حَسُنَت نِيَّتُهُ كَثُرَت مَثوبَتُهُ ، وطابَت عيشَتُهُ ، وَوَجَبَت مَوَدَّتُهُ . ^۳

ب ـ حُسنُ الظَّنِّ

۱۸۷.الإمام عليّ عليه‏السلام : مَن حَسُنَ ظَنُّهُ بِالنّاسِ حازَ مِنهُمُ المَحَبَّةَ . ^۴