ز ـ ادب

۲۰۷.امام كاظم عليه‏السلام : احترام ميان خود و برادرت را از بين مَبَر و چيزى از آن بگذار ؛ زيرا از ميان رفتن آن ، از ميان رفتن شرم است و بر جاى بودن احترام ، [عامل ]بر جاى بودن دوستى است .

ح ـ اظهار دوستى

۲۰۸.امام على عليه‏السلام : با اظهار دوستى ، دوستى پديد مى‏آيد .

۲۰۹.امام على عليه‏السلام : با اظهار دوستى ، دوستى استوار مى‏شود .

۲۱۰.امام على عليه‏السلام : هركه با مردم الفت گيرد ، دوستش خواهند داشت و هركه با مردم دشمنى كند ، با او دشمنى خواهند كرد .

۲۱۱.امام باقر عليه‏السلام : يكى از اعراب قبيله بنى‏تميم ، نزد پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله آمد و به ايشان گفت : مرا سفارشى كن . از جمله سفارش‏هاى حضرت به او اين بود : «با مردم ، اظهار دوستى كن ، تا دوستت بدارند» .

ط ـ فروتنى

۲۱۲.امام على عليه‏السلام : دوستى ، ميوه فروتنى است .

ر . ك : ص 115 (فراموش كردن بدى‏ها) .

ى ـ وفادارى

۲۱۳.امام على عليه‏السلام : وفادارى ، عامل الفت گرفتن [مردم با شخص ]است .

ز ـ الأَدَب

۲۰۷.الإمام الكاظم عليه‏السلام : لا تُذهِبِ الحِشمَةَ بَينَكَ وبَينَ أخيكَ ، أبقِ مِنها ؛ فَإِنَّ ذَهابَها ذَهابُ الحَياءِ ، وبَقاءُ الحِشمَةِ بَقاءُ المَوَدَّةِ . ^۱

ح ـ التَّوَدُّد

۲۰۸.الإمام عليّ عليه‏السلام : بِالتَّوَدُّدِ تَكونُ المَحَبَّةُ . ^۲

۲۰۹.عنه عليه‏السلام : بِالتَّوَدُّدِ تَتَأَكَّدُ المَحَبَّةُ . ^۳

۲۱۰.عنه عليه‏السلام : مَن تَأَ لَّفَ النّاسَ أحَبّوهُ ، مَن عانَدَ النّاسَ مَقَتوهُ . ^۴

۲۱۱.الإمام الباقر عليه‏السلام : إنَّ أعرابِيًّا مِن بَني تَميمٍ أتَى النَّبِيَّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فَقالَ لَهُ : أوصِني . فَكانَ مِمّا أوصاهُ : تَحَبَّب إلَى النّاسِ يُحِبّوكَ . ^۵

ط ـ التَّواضُع

۲۱۲.الإمام عليّ عليه‏السلام : ثَمَرَةُ التَّواضُعِ المَحَبَّةُ . ^۶

ي ـ الوَفاء

۲۱۳.الإمام عليّ عليه‏السلام : سَبَبُ الاِيتِلافِ الوَفاءُ . ^۷