۴۰۱.امام على عليهالسلام : مصاحبت كن ، تا [افراد را ]بيازمايى .
۴۰۲.امام على عليهالسلام : به شش چيز ، خردهاى مردم سنجيده مىشود : مصاحبت ، داد و ستد ، حكمرانى ، بركنار كردن ، دارايى و ندارى .
۴۰۳.امام على عليهالسلامـ در حكمتهاى منسوب به ايشان ـ: هرگاه خواستى با كسى دوستى كنى ، ببين دشمنش كيست .
۴۰۴.امام على عليهالسلامـ در حكمتهاى منسوب به ايشان ـ: هرگاه خواستى با كسى دوستى كنى ، او را خشمگين كن . پس اگر در حال خشم نيز با انصاف با تو رفتار كرد ، [با او دوستى كن] و گرنه رهايش ساز .
۴۰۵.امام صادق عليهالسلام : به دوستى كسى اعتماد مكن ، تا آن كه او را سه بار به خشم آورى.
۴۰۶.امام صادق عليهالسلام : بر كسى از سرِ شناخت ، عنوان دوست مگذار ، تا آن كه او را به سه چيز بيازمايى: او را به خشم آورى و ببينى كه آيا اين خشم، او را از حق به سوى باطل مىبرد [يا نه]؛ و به نزد درهم و دينار (در امور مالى) ؛ و تا آن كه با او همسفر شوى.
۴۰۷.امام صادق عليهالسلام : هركس سه بار بر تو خشمگين شد و دربارهات سخنى ناروا نگفت ، او را به دوستى بگير .
۴۰۸.امام صادق عليهالسلام : هرگاه دوستى داشتى و بعدها مقامى دولتى يافت و ديدى كه حتّى يكدهمِ دوستى پيش از كسب مقام خود را حفظ كرده است، پس دوست بدى نيست!
