۴۲۷.تحفالعقول : [امام حسين عليهالسلام ]فرمود : «برادران ، چهار گونهاند : برادرى كه [دوستىاش ]به سود تو و اوست ؛ و برادرى كه به سود توست ؛ و برادرى كه به زيان توست ؛ و برادرى كه نه به سود توست و نه به سود خودش» .
معناى اين سخن را از ايشان پرسيدند . حضرت فرمود : «برادرى كه به سود تو و خودش است ، آن برادرى است كه با برادرى خود ، خواستار ماندگارى برادرى است و مقصودش از برادرىِ خود ، ميراندن برادرى نيست . اين كس به سود تو و به سود خودش مىكوشد ؛ زيرا اگر برادرى كامل شود ، زندگىِ هر دو شيرين مىگردد و اگر برادرى كاستى گيرد ، [خوشى هر دو ]تباه مىگردد .
امّا برادرى كه به سود توست ، آن برادرى است كه خود را از حالت طمع به حالت رغبت در آورده است و چون به برادرى راغب است ، در [امور ]دنيا طمع نمىورزد . پس با همه وجودش به تو سود مىرساند .
امّا برادرى كه به زيان توست ، آن برادرى است كه چشمانتظارِ گرفتارىهاى توست و با تو يكدل نيست و ميان مردم بر ضدّت دروغ مىبافد و حسودانه به چهرهات مىنگرد . پس لعنت [خداى ]يگانه بر او باد !
امّا برادرى كه نه به سود توست و نه به سود خودش ، همان است كه خداوند او را سرشار از حماقت كرده و از رحمت خويش دور ساخته است . پس او را مىبينى كه خودش را بر تو مقدّم مىدارد و آنچه را دارى ، آزمندانه براى خود مىخواهد» .
۴۲۸.امام باقر عليهالسلام : در بصره مردى بر پا خاست و گفت : اى امير مؤمنان ! ما را از [حال ]برادران خبر ده .
حضرت فرمود : «برادران ، دو گونهاند : برادرانِ قابل اعتماد و برادرانِ [مفيدِ تنها براى] شوخى و شادمانى . امّا برادران قابل اعتماد ، دست و بال و خانواده و دارايى [شخص] هستند . پس اگر نسبت به برادرت اعتماد داشتى ، مال و تنت را بدو ببخش و با دوستش دوستى و با دشمنش دشمنى كن و رازش را پنهان دار و خوبىاش را آشكار ساز . اى پرسشگر ! بدان كه اين گونه برادران ، كميابتر از گوگرد سرخ ۱ هستند .
امّا برادارن شوخى و شادمانى ، پس [بدان كه ]تو از آنان لذّت خود را مىبرى . پس آن را از آنان مبُر و... بيش از آن ، از درونشان مخواه و به همان ميزان كه روى گشاده و زبان شيرين خود را به تو ارزانى مىدارند ، تو نيز چنين كن» .
