۴۲۹.امام صادق عليه‏السلام : برادران ، سه گونه‏اند : يكى چون غذاست كه در همه وقت به آن نياز است و او شخص عاقل است . دوم به معناىِ درد است ، و او شخص احمق است . سوم به معناىِ دَواست و او شخص خردمند است .

۴۳۰.امام صادق عليه‏السلام : برادران ، سه گونه‏اند : آن كه [در راه دوست] از جان خود مى‏گذرد . ديگرى آن كه از مال خود مى‏گذرد و اين دو در برادرى خود صادق هستند . ديگرى آنچه را كه نياز دارد ، از تو مى‏گيرد و تو را براى پاره‏اى لذّت‏ها[ى خود ]مى‏خواهد . پس او را از افراد قابل اعتماد مشمار .

۴۳۱.امام صادق عليه‏السلام : كسانى را كه دوستان خود مى‏بينى ، اگر آنان را بيازمايى، آنان را گونه‏هاى متفاوتى خواهى يافت : برخى در پرخورى و پرخاشگرى ، همچون شير (درنده) هستند. برخى در زيان زدن ، چون گرگ هستند . برخى در چاپلوسى چون سگ هستند. برخى در نيرنگبازى و دزدى ، چون روباه هستند. چهره‏هايشان گوناگون است ؛ امّا پيشه يكى است . فردا كه تنها و بى‏خانواده و فرزند ، رها خواهى شد و جز پروردگار عالميان را نخواهى داشت ، چه خواهى كرد ؟

۴۲۹.الإمام الصادق عليه‏السلام : الإِخوانُ ثَلاثَةٌ : فَواحِدٌ كَالغِذاءِ الَّذي يُحتاجُ إلَيهِ كُلَّ وَقتٍ فَهُوَ العاقِلُ ، وَالثّاني في مَعنَى الدّاءِ وهُوَ الأَحمَقُ ، وَالثّالِثُ في مَعنَى الدَّواءِ فَهُوَ اللَّبيبُ . ^۱

۴۳۰.عنه عليه‏السلام : الإِخوانُ ثَلاثَةٌ : مُواسٍ بِنَفسِهِ ، وآخَرُ مُواسٍ بِمالِهِ ـ وهُمَا الصّادِقانِ فِي الإِخاءِ ـ وآخَرُ يَأخُذُ مِنكَ البُلغَةَ، ويُريدُكَ لِبَعضِ اللَّذَّةِ ، فَلا تَعُدَّهُ مِن أهلِ الثِّقَةِ . ^۲

۴۳۱.عنه عليه‏السلام : إنَّ الَّذينَ تَراهُم لَكَ أصدِقاءَ إذا بَلَوتَهُم وَجَدتَهُم عَلى طَبَقاتٍ شَتّى ؛ فَمِنهُم كَالأَسَدِ في عِظَمِ الأَكلِ وشِدَّةِ الصَّولَةِ ، ومِنهُم كَالذِّئبِ فِي المَضَرَّةِ ، ومِنهُم كَالكَلبِ فِي البَصبَصَةِ ، ومِنهُم كَالثَّعلَبِ فِي الرَّوَغانِ وَالسَّرِقَةِ ، صُوَرُهُم مُختَلِفَةٌ وَالحِرفَةٌ واحِدَةٌ . ما تَصنَعُ غَدا إذا تُرِكتَ فَردا وَحيدا لا أهلَ لَكَ ولا وَلَدَ إلاَّ اللّه‏َ رَبَّ العالَمينَ ؟! ^۳