۵۹۶.امام على عليهالسلام : هركه به دوست خود بدى كند و [با رفتارش ]او را تباه سازد ، [گويى ]از شمار [نيروهاى ]خود كاسته است .
۵۹۷.امام على عليهالسلام : تباه ساختن دوست ، از بىتوفيقى است .
۵۹۸.امام على عليهالسلام : مبادا چنان دوستت را از خود برَمانى كه دورى از تو را برگزيند و جدايى را ترجيح دهد .
۵۹۹.امام على عليهالسلامـ در حكمتهاى منسوب به ايشان ـ: هرگاه يكى از يارانت نيكى كرد ، همه خوبى خودت را نثارش مكن و چيزى از آن را باقى بگذار ، تا به هنگام ديدنِ نيكخواهى بيشتر او ، آن را نثارش كنى .
۶۰۰.امام على عليهالسلامـ در حكمتهاى منسوب به ايشان ـ: هرگاه دوستى داشتى كه برادرى و دوستىِ او را نمىپسنديدى ، آن را بر مردمْ آشكار مكن ؛ چون كه او همچون شمشير كُندى است در خانه انسان ، كه بِدان دشمنش را مىترساند ، حال آن كه دشمن نمىداند آن شمشير ، بُرنده است يا كُند .
۶۰۱.امام على عليهالسلامـ در حكمتهاى منسوب به ايشان ـ: هرگاه با كسى دوست شدى ، بر تو لازم است كه با دوست او نيز دوست باشى ؛ ليكن بر تو لازم نيست كه با دشمن او دشمن شوى ؛ زيرا اين مسئله بر خدمتكار او لازم است ، نه بر همانند او .
۶۰۲.امام على عليهالسلامـ در حكمتهاى منسوب به ايشان ـ: اينكه دوستت را نزد دشمنت ببينى ، به تو زيان نمىزند ؛ چون كه اگر برايت سودى نداشته باشد ، زيانى هم به تو نمىرساند .
