۶۰۳.المعجم الكبيرـ به نقل از حارث ـ: على عليه‏السلام درباره «مردانگى» از فرزندش حسن بن على عليه‏السلامپرسش‏هايى كرد ... . [از جمله ]پرسيد : «بزدلى چيست ؟» .
پاسخ داد : گستاخى در برابر دوست و پشت كردن به دشمن .

۶۰۴.داوود عليه‏السلام : دشمنىِ يك تن را [حتى] به بهاى دوستى هزار تن نيز مَخر!

۶۰۵.امام صادق عليه‏السلام : هركه همواره انتظار داشته باشد كه دوستش او را بر خود مقدّم دارد ، هميشه خشمگين خواهد بود .

۶۰۶.امام على عليه‏السلامـ در ديوان منسوب به ايشان ـ:
كسى با من دوستى نكرد ، جز آن كه/
دوستىِ ناب خود را همواره نثارش كردم.
و كسى با من دشمن نشد ، گرچه در حقّ ما بدى كرد /
جز آن كه همواره هدايت او را از خداى رحمان خواستار شدم .

۶۰۷.امام على عليه‏السلامـ در ديوان منسوب به ايشان ـ:
مانند پدرى كه به فرزندانش مهربانى مى‏كند/
براى دوستت فروتنى كن .
آنان را چونان بيمارى كه تندرستى خود را مى‏جويد ، بجوى/
و دروغگو را رها كن كه شايسته مصاحبت نيست .
دوستت را در همه حال ، حفظ كن/
و شخصى را به دست آر كه دروغ نمى‏گويد .

۶۰۳.المعجم الكبير عن الحارث : إنَّ عَلِيّـا عليه‏السلام سَأَلَ ابنَهُ الحَسَنَ بنَ عَلِيٍّ عليه‏السلامعَن أشياءَ مِن أمرِ المُروءَةِ . . . قالَ : فَمَا الجُبنُ ؟
قالَ : الجُرأَةُ عَلَى الصَّديقِ ، وَ النُّكولُ عَنِ العَدُوِّ . ^۱

۶۰۴.داود عليه‏السلام : لا تَشتَرِ عَداوَةَ واحِدٍ بِصَداقَةِ ألفٍ . ^۲

۶۰۵.الإمام الصادق عليه‏السلام : مَن لَم يَرضَ مِن صَديقِهِ إلاَّ الإِيثارَ عَلى نَفسِهِ دامَ سَخَطُهُ . ^۳

۶۰۶.الإمام عليّ عليه‏السلامـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ:
ما وَدَّني أحَدٌ إلاّ بَذَلتُ لَهُصَفوَ المَوَدَّةِ مِنّي آخِرَ الأَبَدِ
ولا قَلاني و إن كانَ المُسيءُ بِناإلاّ دَعَوتُ لَهُ الرَّحمنَ بِالرَّشَدِ^۴

۶۰۷.عنه عليه‏السلامـ أيضا ـ:
وَاخفِض جَناحَكَ لِلصَّديقِ و كُن لَهُكَأَبٍ عَلى أولادِهِ يَتَحدَّبُ
وَاطلُبهُمُ طَلَبَ المَريضِ شِفاءَهُودَعِ الكَذوبَ فَلَيسَ مِمَّن يُصحَبُ
وَاحفَظ صَديقَكَ فِي المَواطِنِ كُلِّهاوعَلَيكَ بِالمَرءِ الَّذي لا يَكذِبُ^۵