۸۶۶.امام رضا عليه‏السلام : دوستى ، دعوتگر ناخوشى‏هاست .

۸۶۷.امام رضا عليه‏السلام : زندانبان به يوسف عليه‏السلامگفت : من تو را دوست دارم .
يوسف عليه‏السلامپاسخ داد : «هر بلايى كه به من رسيده از دوستى است . عمّه‏ام مرا دوست داشت . مرا دزديد . پدرم مرا دوست داشت . در نتيجه ، برادرانم به من حسادت كردند و زنِ عزيز [مصر] ، مرا دوست داشت . پس به زندانم افكند» .

۸۶۸.تفسير الطبرىـ در داستان يوسف عليه‏السلام و تفسير خواب آن دو جوان زندانى ـ: چون آن دو جوان ، يوسف را ديدند ، گفتند : اى جوان! به خدا قسم ، از وقتى تو را ديده‏ايم ، دوستدارت شده‏ايم .
يوسف به آن دو گفت : «شما را به خدا قسم مى‏دهم كه مرا دوست نداشته باشيد . به خدا قسم ، هركه مرا دوست داشت ، بر اثر دوستى‏اش بلايى به سرم آمد . عمّه‏ام مرا دوست داشت . پس به سبب دوستى‏اش بلايى به سرم آمد . سپس پدرم مرا دوست داشت كه به سبب دوستى‏اش بلايى به سرم آمد . آن‏گاه زن اربابم مرا دوست داشت كه به سبب اين دوست داشتن من ، بلايى به سرم آمد . پس خداوند به شما بركت دهد ! مرا دوست نداشته باشيد» .

۸۶۶.الإمام الرضا عليه‏السلام : الحُبُّ داعِي المَكارِهِ . ^۱

۸۶۷.عنه عليه‏السلام : قالَ السَّجّانُ لِيوسُفَ : إنّي لاَُحِبُّكَ ، فَقالَ يوسُفُ : ما أصابَني بَلاءٌ إلاّ مِنَ الحُبِّ ؛ إن كانَت عَمَّتي أحَبَّتني فَسَرَّقَتني ، وإن كانَ أبي أحَبَّني فَحَسَدوني إخوَتي ، وإن كانَتِ امرَأَةُ العَزيزِ أحَبَّتني فَحَبَسَتني . ^۲

۸۶۸.تفسير الطبريّـ في قِصَّةِ يوسُفَ عليه‏السلام وتَفسيرِ رُؤيَا الفَتَيانِ ـ: لَمّا رَأَى الفَتَيان يوسُفَ قالا : وَاللّه‏ِ يا فَتى ، لَقَد أحبَبناكَ حينَ رَأَيناكَ ، فَقالَ لَهُما : اُنشِدُكُمَا اللّه‏َ أن لاتُحِبّاني ، فَوَاللّه‏ِ ما أحَبَّني أحَدٌ قَطُّ إلاّ دَخَلَ عَلَيَّ مِن حُبِّهِ بَلاءٌ ؛ لَقَد أحَبَّتني عَمَّتي فَدَخَلَ عَلَيَّ مِن حُبِّها بَلاءٌ ، ثُمَّ لَقَد أحَبَّني أبي فَدَخَلَ عَلَيَّ بِحُبِّهِ بَلاءٌ ، ثُمَّ لَقَد أحَبَّتني زَوجَةُ صاحِبي هذا فَدَخَلَ عَلَيَّ بِحُبِّها إيّايَ بَلاءٌ ، فَلا تُحِبّاني بارَكَ اللّه‏ُ فيكُما . ^۳