۹۱۶.امام سجّاد عليهالسلامـ در دعايش ـ: بارالها ! سرورا ! چشمها آرام گرفت ، ستارهها فرو رفت ، جنبش پرندگان در آشيانهها و ماهىها در درياها آرام گرفت ، و تو دادگرى هستى كه ستم نمىكند و عادلى هستى كه [از حق ، ]منحرف نمىشود و پايدارى هستى كه زائل نمىشود . پادشاهان ، درهاى خود را بستهاند و نگهبانان ، برگِرد آنها در گردشاند ؛ امّا درِ [رحمت] تو ـ اى سرورم ! ـ براى آن كه بخوانَدَت ، گشوده است . هر دوستى ، با محبوبش خلوت كرده است و تو محبوب منى !
۹۱۷.امام سجاد عليهالسلامـ در دعايش ـ: بارالها ! اگر مرا به زنجير كشى و عطاى خود را در ميان شاهدان از من بازدارى ، ... اميدم را از تو نخواهم بُريد و چهرهام را كه به گذشتت اميدوار است ، از تو نخواهم گرداند و محبّتت از قلبم بيرون نخواهد رفت .
۹۱۸.امام سجّاد عليهالسلامـ در زيارت اميناللّه ـ: بارالها ! دلهاى خاشعان ، شيفته توست و راهها براى راغبان به تو ، هموار است .
۹۱۹.امام سجّاد عليهالسلامـ در نيايشش ـ: سرورا ! تو راهنماى كسى هستى كه بى راهنما شده و اميد كسى هستى كه اميدش نااميد گشته است . پس اگر گناهانم ميان دعايم و اجابت تو حايل شده است ، كرم تو ميان من و بخششت حايل نشده است . تو آن را كه هدايت كردهاى ، گمراه نمىسازى و آن را كه با او دوستى كردهاى ، خوار نمىكنى . آن كه بى نيازش ساختهاى ، درويش نمىشود و آن كه شوربختش كردهاى ، نيكبخت نمىشود . سوگند به عزتّت كه چنان دوستت مىدارم كه شيرينى آن ، در قلبم جايگير شده و جانم به مژده آن ، انس گرفته است . از داورىهاى عادلانه تو محال است كه اسباب رحمت خويش را بر گرهزنندگان رشته محبّت خودت ببندى .
۹۲۰.امام سجّاد عليهالسلامـ در دعايش ـ: اى اِله و سرورم ! به عزّت و جلالت سوگند ، اگر مرا با گناهانم بازخواست كنى ، تو را به بخششت بازخواست خواهم كرد و اگر مرا به پستىام بازخواست كنى ، تو را به كرامتت بازخواست خواهم كرد و اگر مرا به دوزخ درآورى، دوزخيان را از دوستىام نسبت به تو با خبر خواهم ساخت.
