تحقيقى درباره بنياد محبّت خدا

اسلام كه دينِ همه انبياى راستين و برنامه تكامل انسان است ، ريشه در محبّت خدا دارد . امام على عليه‏السلام در اين باره مى‏فرمايد :
إنَّ هذَا الإِسلامَ دينُ اللّه‏ِ الَّذِي اصطَفاهُ لِنَفسِهِ . . . وأقامَ دَعائِمَهُ عَلى مَحَبَّتِهِ .^۱
اين اسلام ، دين خداوند است كه آن را براى خود برگزيده است و ستون‏هايش را بر محبّت خويش استوار ساخته‏است .
اين ، بدان معناست كه خدا دوستى ، اصلى‏ترين پايه‏هاى سازندگى فردى و اجتماعى و تكامل مادّى و معنوى انسان است و همه آنچه انبياى الهى براى هدايت جامعه بشر آورده‏اند ، در صورتى به نتيجه مطلوب مى‏رسد كه بر اين پايه استوار باشد و انسان تا به كيمياى محبّتِ خدا دست نيابد ، به فلسفه خلقت خود ، دست نخواهد يافت . ^۲